Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 september 2025
"Aha!" riep Orleman, "ik zie het al. Kijk eens naar boven. Ons mooie plaatsje is weg. Er ligt vuur in den haard." "Jammer, jammer," antwoordde zijn vriend. "Welneen, niets jammer; nu hebben zij het warm. En wij gaan door de deur." Orleman deed heel voorzichtig de deur open en ze stonden meteen in het eenige vertrekje van het huis. Wat zag het daar anders uit dan den vorigen avond.
Zulk eten heb ik nooit gezien! Maar toch kon hij alles niet op en er bleef nog heel wat over. Zoodra Jan den lepel neerlegde deed Tom, zoo heette de ander, het ook. "Nu, Tom," sprak meester Barend, die er ook bij gekomen was, "nu Tom, heb jij zoo'n kleine maag?" "Welneen," antwoordde hij, "maar ik heb ze al vol gefloten en ... en thuis, weet u ... thuis ..." "Nu, thuis?"
Daar wordt gebeld; nu zal ik maar heengaan. NORA. Welneen, blijf maar; hier komt stellig niemand; het zal wel voor Torwald zijn.... Neemt u mij niet kwalijk, mevrouw ... maar hier is een heer die wil meneer de advocaat spreken. NORA. Meneer de directeur, meen je. DIENSTMEISJE. Jawel, mevrouw, meneer de directeur; maar ik wist niet ... omdat de dokter binnen is.... NORA. Wie is die meneer?
HELMER. Een uurtje maar, langer niet. NORA. Ga jij ook weg, Kristine? Ja ik moet weg; ik moet nog een kamer zoeken. HELMER. Dan kunnen wij misschien zoo ver samen gaan. Hoe vervelend nu dat we zoo klein behuisd zijn, maar wij kunnen je onmogelijk.... MEVR. LINDE. Och welneen. Hoe kom je er bij! Dag Nora-lief, hartelijk dank voor alles! NORA. Tot ziens. Ja, zeg, je komt toch van avond terug?
»Scheelt er wat aan, vaderlief?" vroeg zij vleiend. »Welneen, wat zou er aan schelen? Ik heb met die lieden afgedaan, waarom zou ik ze langer gehouden en hier gebracht hebben?" »Waarom? Wel, mij dunkt omdat u mij nadrukkelijk gezegd heeft, dat ze voor heden geïnviteerd waren.
HELMER. En ik wou je niet graag anders hebben dan je bent, net zooals je bent, mijn lief klein zangvogeltje. Maar hoor eens eventjes; ik bedenk me daar wat. Je ziet er zoo ... zoo ... hoe zal ik het noemen ... zoo verdacht uit vandaag.... NORA. Ik? HELMER. Ja. Kijk mij eens goed aan? En dan? Heeft mijn lekkerbekje vandaag niet gesnoept toen ze in de stad was? NORA. Welneen, hoe kom je er bij!
"Ik zal jelui leeren zoo'n lawaai en zoo'n woest spektakel te maken! Wat is dat hier? Wie heeft er meê gedaan? Dit moet eens voorbeeldig gestraft worden! Jij Broch, deedt zeker niet meê?" "Welneen," antwoordde No. 1 met een onschuldigen glimlach. "Maar Marius! Marius, jij deedt meê," riep de rector bitter, want kleine Marius was zijn lieveling; "hoe kwam je daar toch bij? op Abraham's rug?
MEVR. LINDE. Want leenen kon je toch ook niet. NORA. Zoo? En waarom niet? MEVR. LINDE. Welneen, een vrouw kan immers geen leening aangaan zonder medeweten van haar man. O, als het maar een vrouw is die een beetje verstand van zaken heeft ... een vrouw die een beetje handig is ... dan.... MEVR. LINDE. Maar Nora, ik begrijp er heelemaal niets van. NORA. Dat hoeft ook niet.
Hier in deze buurt zullen er wel zooveel niet zijn; ik voor mij vind ze altoos een groote aanwinst overal." "Maar waarom dacht je eigenlijk," zei Lucy, zich blijkbaar schamend voor haar zuster, "dat er minder knappe jongelui zouden zijn in Devonshire dan in Sussex?" "Welneen, lieve kind, dat zeg ik ook immers niet.
"'T staat u waarlijk fraai, Huib, zoo'n armen knaap te bespotten omdat zijn vader en moeder een soort van ongeloovigen zijn! En doet ge dat spulletje alleen?" "Welneen, Moeder! Daar heb-je Marten, den zoon van Herbert Martensz. Tromp, den zeekapitein, die is altijd haantje de voorste!" "Dat wil ik wel gelooven! Wat er van dat jongsken worden moet, dat en weet ik niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek