Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
Hij werkte uren lang en zonder pauze. Het vrouwtje mocht er telkens bij gaan zitten, ook wel een poosje weggaan; hij was er nu toch in.... Hij wist hoe 't worden zou, hij zag het voor zich, sterk als een visioen. Vrouw Pappel wou dat hij wat eten zou. Hij zei van neen, hij had geen honger, had z'n brood wel bij zich, maar geen tijd....
Elk zal weggaan met een stuk van mijn leven. Zal ik dan niet bezwijken, niet sterven? O, God, hebt Gij ons geheel verlaten? Is er geen medelijden meer in den hemel voor rampzaligen als wij?" De deur des kerkers werd geopend, en de sleuteldrager, die tot dan vóór het kijkgat op wacht had gestaan, trad binnen. "Het halfuur is verloopen," zeide hij. "Vrouw, kom, volg mij zonder uitstel."
En hij week al vast naar de deur. Zij schrikte. Weggaan! Dat kon niet, vooral niet op dit oogenblik, met de aanstaande volle drukte van den veldarbeid. Dat was een halve ruïne, voor haar en voor haar kinderen. En zij voelde zich plotseling laf worden; zij voelde, dat niet de misdadiger, maar wel het ongelukkig slachtoffer, het Geluw Meuleken, moest opgeofferd worden.
Hij was van plan vandaar alles te bespieden wat er gebeurde en dan plotseling de kamer van Blanche binnen te treden bij het minste gerucht, dat hij vernam. Hij zag Nisa weggaan, die hare meesteres verliet om naar het vertrekje te gaan waar zij sliep.
En al leefde je hier hetzelfde leven als daarginder, dan zou het toch niet hetzelfde zijn. Nu zie ik het verband. OSWALD. Wat zie je? MEVR. ALVING. Nu zie ik het voor het allereerst. En nu kan ik spreken. Moeder ik begrijp je niet. Zal ik misschien weggaan? MEVR. ALVING. Neen, blijf hier. Nu kan ik spreken. Nu, mijn jongen, zal je alles weten. En dan kan je kiezen. Oswald! Regine! OSWALD. Stil.
Toen Allard zich onder 't voortgaan over haar heenboog, om haar te vragen hoe 't haar ging, fluisterde zij hem toe: »Zoo gij weggaan van mij ik sterven!" Een welsprekende handdruk was zijn antwoord.
Donna Elisa gaf zich nu gewonnen. "Ja, ja, Gaetano," zei zij, "maar het doet mij zoo'n verdriet. Ik kan niet verdragen dat je van mij weggaat." "Neen, maar ik ga ook niet weg," zei Gaetano. Hij was zoo vroolijk, dat hij lust gevoelde te lachen. "Ik zal niet weggaan." "Zal ik met den pastoor spreken, dat je op een seminarium kunt komen?" vroeg donna Elisa ootmoedig.
"Als 't nu maar niet mijn ganzen zijn, die weggaan zonder me goedendag te zeggen," dacht hij. Hij zou hun zoo graag vertellen, hoe alles gegaan was, en hun laten zien, dat hij weer een mensch was geworden. Daar kwam een troep, die sneller vloog en luider riep dan de andere, en er was iets, dat hem zei, dat het deze troep moest zijn. Maar hij kon ze niet zoo zeker herkennen als den vorigen dag.
Een van de dames, die probeerde te spelen, begreep niet, waarom er geen geluid kwam voor haar, en toen ik de pedalen in beweging bracht, was ze dolblij, dat zij ook "muziek kon maken". Hun vreugde leek heel veel op die van kleine kinderen, als ze een nieuw stuk speelgoed vinden. Ze bleven ongeveer drie uren en bij 't weggaan beloofden ze, gauw terug te komen.
Wij gingen niet ver langs den weg, want Holmes bleef staan, zoodra wij door een kromming uit het gezicht van den herbergier waren. "Wij waren warm, zooals de kinderen zeggen, in die herberg," zei hij. "Ik schijn kouder te worden bij elken stap, dien ik verder wegga. Neen, neen. Ik kan met geen mogelijkheid weggaan." "Ik ben overtuigd," zei ik, "dat deze Reuben Hayes er alles van weet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek