Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juli 2025
»Drommels, dat was een leelijk-onvoorzichtige uitval van me, hè? daar zoo metéén!" zegt hij bij het weggaan. »Onvoorzichtige uitval?..." Mijnheer Vermaat's gezicht veinst groote verbazing: »Ik weet nergens van! Maar ja, voorzichtigheid is in dezen tijd wel aan te bevelen," laat hij er waarschuwend op volgen.
Zij liet dit niet toe, maar deed of ze heel kwaad werd en zeide hem omhelzend: O wee mij! Ik zie al te wel, hoe weinig ik je waard ben! Wat moet men er van denken, dat je met één zuster bent, die je nog nooit zaagt en in haar huis, waar je, als je daar komt, wilt weggaan en naar de herberg vertrekken om daar te avondmalen!
"Kom An'," zei Betje Bouts, "we gaan samen." En zij liet Anna in 't midden gaan, met Willem dicht aan Anna's zijde. Betje stuwde 't gesprek. Eerst wilde 't wel niet wielen. Maar zij wist het te drijven. Doch zij greep de eerste gelegenheid aan, om een jongen kerel vast te klampen, dien ze volgde naar het schietterrein. "Kom mee" wenkte ze nog even bij 't weggaan met hem.
Hij snelde haar tegemoet en heette haar vroolijk welkom in zijn koninkrijk; en dadelijk wilde hij beginnen met haar alles te laten zien. "Maar ik dacht, dat u het druk hadt; kunt u zoo maar van 't werk weggaan? U moet heusch niet om mij " "Ach...... dat is zoo erg niet; nu ik ze aan den gang geholpen heb kunnen ze wel voort zonder mij."
Als Mijnheer het hoort, dan stuurt hij je nog op je ouwen dag op marsch." Dit zeggende, schoof hij de goede oude dienstmaagd de deur uit, terwijl zij al zuchtend onder 't weggaan zich beklaagde, dat haar in den tijd van Mevrouw zaliger nooit iets dergelijks gebeurd was.
Juist op dat oogenblik werd even, heel voorzichtig, nauwelijks kon het een aanraking genoemd worden een bevende, kleine hand in de hare gelegd en zij zag Mary Wren naast zich staan en schuchter tot haar opzien. Haar hart werd warm. Hoe kon zij nog aan weggaan denken? Natuurlijk bleef zij immers!
"Ik houd meer van de vette akkers op Söderslätt, dan van die magere bergakkers hier," antwoordde de ganzerik. "Maar je begrijpt wel, dat als je met alle geweld verder wilt reizen, ik niet van je kan weggaan." "Dat dacht ik wel, dat je dat zoudt zeggen," zei de jongen, en 't was te hooren aan zijn stem, dat hij van een groote zorg was ontheven.
Op zekeren dag, toen ik mijne berekeningen zoo gemaakt dacht te hebben, dat niets onaangeroerd zou weggaan, verschenen tot mijne groote verslagenheid een gebraden kalkoen en een varken in al hunne stoffelijke werkelijkheid op tafel.
Langzamerhand verliet het gezelschap de schermzaal; tegenover zulke meesters als er heden middag aan 't woord waren geweest, schrok men terug voor het ten toon spreiden van zooveel zwakkere krachten. "En hoe maakt onze gevangene het?" vroeg Radzivil onder het weggaan den Commandant der citadel. "'n Beetje uit z'n humeur," antwoordde Miroslav.
Maar dat scheen de ganzerik heelemaal vergeten te hebben. Hij dacht er alleen aan, dat de jongen hem zoo pas het leven had gered. "Ik moest eigenlijk naar huis, naar Vader en Moeder," zei de jongen. "Ja, ik zal je tegen den herfst wel terugbrengen," zei de ganzerik. "Ik zal niet van je weggaan, voor ik je bij je thuis op den drempel kan neerzetten."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek