Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Eer de wacht gereed was, waren reeds twee duizend in de weer om de poort te rammeijen. De strijd duurde daarom kort, want omdat de krijgslieden geene goede wacht gehouden hadden, kwamen allen om. De Moeder weerde hem af, dat hij ruggelings tegen de wand tuimelde.
Ze waren nog jong en heel kleine, lijk blinkende bames-pruimen, de muizekes, maar morgen moesten ze proeven van de nieuwe vrucht, dat was gebruik op Sint-Jan. Hij weerde 't wakke loof en zocht dieper; de mulde eerde stroelde tusschen zijne vingers en zoo vischte hij de mande vol jonge aardappels.
't Gewicht en weerde van belaai en rijkdom van land ligt voor elk ende een open onder den blooten hemel en 't valt te schatten voor al wie tellen kan en van de zaken op de hoogte is.
Suzette wordt mooi, hé? Suzette is een coquet nest! zei Jules. Verleden met dat diner hier ... Hij hield in eens op. Neen, ik zal het maar niet vertellen. Het is niet goed kwaad te spreken, niet waar, tante? Cecile glimlachte. Neen, natuurlijk niet! Ik zoû zoo gaarne heel goed zijn, tante. Dat is mooi van je. Neen, neen, weerde hij af. Ik vind alles zoo slecht, weet u.
Vooral Tromp, die met eenige weinigen de achterhoede uitmaakte, weerde den vijand het langst af en bracht het grootste deel der vloot behouden binnen Texel, waar de afgevaardigden der Staten zich bevonden, die, reeds van de nederlaag verwittigd, zich derwaarts hadden begeven, om orde op de zaken te stellen.
Ernest voelde dan de hand van pastoor Doening, die rustig op zijn schouder woog en zacht hem aantrok. Hij zag de oogen van pastoor Doening die knikte: Blijf nu hier. Maar hij weerde zich los, fluisterde heesch en geheimzinnig: Gijlie weet niets, gijlie voelt dat niet tót ge 't weet .... Ik wel daar is iets vervaarlijks in huis gekomen ....
Vriendelijk weerde hij mijn excuses af met het woord, dat men van den eersten dag van zijn verblijf in Marokko kan hooren uit den mond van hoog- en laaggeplaatsten: la bass, la bass d.i. het doet er niet toe. Dr. Genthe's Reisbrieven zijn in 1904 in de Kölnische Zeitung verschenen, en toen de laatste er van het licht zag, was de schrijver reeds niet meer onder de levenden.
Hun vader léefde nog.... Een infamis! Geen burger, een rechtlooze, een histrio! Recht! spotte zij. Wat is rècht in onzen tijd? Zoû je nog een proces Lavinius willen aandoen?? Ik was je vóor! Géef Lavinius het geld! Ik bèn immers geen patriciër.... Slaaf uit Canope! schold zij. Hij brieschte, balde hoog over haar de vuisten. Lavinius weerde hem af met tooneelgebaar.
Zij dwong zich los, weerde hem af en sprak: En nu ... ga. Het duizelde hem, hij begreep, dat het moest. Ja, ja, ik ga, sprak hij. Ik mag u schrijven, niet waar? Zij knikte van ja, met haren glimlach. Schrijf me, ik zal u ook schrijven, zeide zij. Laat mij altijd van u weten ... Dit zijn dus niet de laatste woorden, die er tusschen ons zijn? Dit ... dit alles ... was niet het laatste? Neen ...
Een penning echter, die men zoo lang in eenen spaarpot bewaard had, dat hy er beschimmeld uitkwam, was by onze zuinige voorouders, als een bewijs van spaarzaamheid, in hooge weerde. In den form Schimmelpenning is deze geslachtsnaam almede by ons inheemsch.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek