Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juli 2025
De pluimen op den rug van den bok wuifden sierlijk heen en weer, en de bellen rinkelden zoo mooi, dat het een lust was om te hooren. Eerst reed Jantje natuurlijk naar zijn vriendje Karel van Dril, en die keek zijne oogen uit naar 't mooie spannetje. Hij was er jaloersch op, maar hij gunde het Jantje toch wel.
Ziehier, mijn vriendje! lees hier veel in, het zal je op je levensweg ... Doch Johannes had het boek reeds herkend. Zóó kon hij het ook niet krijgen, het moest heel anders gaan. Hij schudde het hoofd. 'Neen, neen! dat is het niet wat ik bedoel. Dit ken ik. Dit is het niet. Hij hoorde geluiden van verbazing en voelde de blikken, die hem van alle zijden staken. 'Wat? Wat meen je, mannetje?
Maar toen hij nu de mutsen ziet, wil hij mij er geen maakloon voor geven en verlangt zelfs, dat ik hem zijn laken zal betalen of 't hem heel en gaaf, zooals 't geweest is, teruggeven." "En wat hebt gij nu te zeggen, vriendje?" keerde Sancho zich tot het boertje. "Is alles zoo, als de snijder zegt?" "Ja, daar kan ik niets tegen zeggen," antwoordde de man.
En aardig, ontroerend was het te zien, hoe die »schooiers" dan gaandeweg hun schuwheid aflegden, belangstellend naar alles keken en vroegen: hoe het kind zich in hen ontpopte, het vriendelijke kind. »Meester, die platen hebben wij ook op school." »Da's aardig." »Meester, mijn vriendje gaat hier. Kent u hem?" »Hoe heet hij dan?" »Piet."
'Ik ken dit boekje, het is het menschenboek. Maar het geeft niet genoeg, anders zou er rust zijn onder de menschen en vrede. En die zijn er niet. Ik bedoel iets anders, waaraan niemand twijfelen kan die het ziet, waarin staat, waarom alles is zooals het is, precies en duidelijk. 'Hoe is 't mogelijk? Waar heeft de jongen dat vandaan? 'Wie heeft je dat geleerd, vriendje?
"Nu, mij laat het koud," ging hij voort, "ik ben mij ten minste van geen kwaad bewust." "Het zou je waarachtig ook moeilijk vallen, hier grappen uit te halen, vriendje," gaf ik ten antwoord, terwijl ik lachen moest om het ernstige gezicht van mijn vroolijken makker. Kort hierop kwamen de twee heeren ook op de veranda, namen een kop thee en staken een sigaar op.
»Nee, nee, hij heeft er geen gehad,« zei de heer Brownlow lachend. »Kom, zet je hoed af en praat een woordje met mijn kleine vriendje.« »Dit onderwerp ligt me na aan 't hart,« zei de driftige oude heer, terwijl hij zijn handschoenen uittrok. »Er liggen altijd sinaasappelschillen in onze straat en ik weet, dat ze daar neergelegd worden door den jongen van den chirurgijn om den hoek.
De herinneringen wolkten bij hem op als ijle tooverbeelden, vaalkleurig en sympathiek: herinneringen uit zijn schooltijd, kwâjongensstreken, zwerftochten, bakkeleipartijen in de duinen bij Den Haag: herinnerde Bertie zich? Frank zag den kleinen mageren jongen nog voor zich, getreiterd door groote lummels, beschermd door hem, Frank, wiens vuisten er op neêr beukten, ter wille van zijn vriendje.
Eindelijk echter werd zij uit dien staat van ongeduld verlost, door een vraag, welke Treslong aan den hansworst deed, wat of er namelijk in den zak school, dien hij bij zijn komst zoo zorgvuldig onder de tafel geplaatst had. "Daar in dien zak," was het antwoord, "zit het wonderbare glas, waarin mijn meester de toekomst leest." "Ei! de toekomst! en kunt gij die ook reeds verklaren, vriendje?"
Zij waren even vreemd en wanstaltig als die van het behangsel in zijn slaapkamer thuis. 'Is dat nu dat tuinmansjongetje? zeide een stem recht tegenover hem. 'Kom maar hier, vriendje, je behoeft niet bang te zijn. En een andere stem klonk plotseling naast hem: 'Nu, Robbi, je hebt daar wel een aardig vrijertje. Wat beteekende dat alles?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek