United States or Estonia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen Leni de eieren aan Kee liet zien van Snoet, Toet en Haantje-Kukelekaantje, sloeg Kee de armen van verbazing in de hoogte. "Heb ik van mijn leven, heb ik van mijn leven! Nu begrijp ik, waarom hij vanmorgen zoo aanhoudend kraaide, 't Is dan ook geen kleinigheid, een chocolade-ei. Dat doen de kippen hem niet na, ofschoon Snoet en Toet ook bijzonder knap zijn.
Vanmorgen voor 't eerst werd hij bepaald bedlegerig en vroeg om een' verpleger. Zijn bewustzijn heeft hij niet verloren. Een kwartier vóor zijn dood dronk hij nog een glas melk en zeide, dat hij zich beter gevoelde. Gisteren maakte hij nog grappen en toonde hij nog belangstelling voor mijne opvoedingsplannen.
"Je zou anders den gulden dadelijk gevonden hebben. Hij lag haast voor het grijpen. Vermoedelijk heeft de werkvrouw, toen ze vanmorgen de kapstokken schoonmaakte, en ze den mantel verhing, het beursje uit den mantelzak laten vallen. Ze zal niet bemerkt hebben, dat het was opengegaan en dat de gulden er uit gerold is." Argeloos namen we dit allen voor goede munt aan.
Hij keek dwars door mij heen, terwijl hij antwoordde: »Och, toen ik zeventien jaar was, heb ik eens gehuild, toen m'n eerste sectie uit elkaar ging,... maar daar wen je aan! In dienst moet je aan alles wennen!« Vanmorgen kreeg ik een briefkaart van Simon; na vele inlichtingen en vragen schreef hij: »wanneer je de sersant mog ontmoete, doe hem dan de groete van ons.
Het viertal ging zitten om te ontbijten met de koffie en vier warme broodjes met ham, die de Vos in zijn hoed had meegebracht. »Wel,« zei de Jood met een sluwen blik naar Oliver, terwijl hij zich tot den Vos wendde, »wel jongens, ik hoop dat jullie vanmorgen aan 't werk bent geweest?« »Of we,« antwoordde de Vos. »As kartouwen,« voegde Charley Bates er bij.
Brownlow, dat groot genoeg was om over zes oude heeren vol menschelijke gevoelens verdeeld te worden, hem door de werking van een of ander hydraulisch proces, dat alleen grooter philosofen dan wij zouden weten te verklaren, de tranen in de oogen dreef. »Arme jongen, arme jongen!« zeide Mr. Brownlow, zijn keel schrapend. »Ik ben een beetje schor vanmorgen, juffrouw Bedwin.
Piet loopt weg met tranen in de oogen, nog driftig uitstootende "ik wil niets van de taart eten!" Hij spoedt zich naar zijn kamertje. Moeder, wij allen, zijn ontdaan. Toen Vader vanmorgen bij een zijner patiënten binnenkwam, liep het jarige kind met een feeststrik op den schouder rond. Het ventje was pas hersteld van een ernstige ziekte.
Ik hield echter meer van Alida, en om haar te bevrijden uit de handen van haar tyran, want dat is mijn duena gij behoeft mij met uw kussen niet telkens in de rede te vallen, Guido mio ben ik er in geslaagd, Zora tegen Alida te ruilen en nu is Alida bij mij in dienst en Zora bij de Gravin. Het was een overeenkomst, doch geen schriftelijke. Maar vanmorgen eischte zij Alida terug.
"Ik wist werkelijk niet, dat ik zoo'n knappen zoon had." "Wanneer heb je dat gedaan?" vroeg Door. "Gisterenavond en vanmorgen. Ik was om zes uur al in den tuin," zei Dolf, blij, dat allen het zoo aardig vonden.
In weerwil van deze onhebbelijke toesnauwing stond Ibarra op en trad op den man toe. "Wat wenscht u?" vroeg hij. "De onmiddellijke uitlevering van een misdadiger, een zekeren Elias, die vanmorgen loodsdiensten voor u gedaan heeft," was het dreigende antwoord. "Een misdadiger?... De loods? U moet u vergissen!" hervatte Ibarra.