Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juli 2025
Ze zouden op een boerderij wonen, als man en vrouw. Meer behoefde ze niet te weten. Dat was haar liefde en haar geluk. "Ik hoop, dat ik vanavond niet hoef te wachten," sprak ze lachend. Ze meende, dat hij mede zou lachen. Zijn gelaat bleef ernstig. "Je hoeft niet op me te wachten," zeide hij, "ik kom nooit weer." Nog meende zij, dat hij gekscheerde. Ze nam speelsch zijn hand.
»Uw hoogmoedige vromen zouden uit de hoogte op me neer hebben gezien als ik was zooals vanavond en gepreekt hebben van vlammen en wraak,« riep het meisje. »O, lieve juffrouw, waarom zijn de menschen, die er op gesteld zijn, Gods uitverkorenen te heeten, niet even vriendelijk en zacht voor ons arme ellendigen als u?
Jannetje was thuis gebleven; om redenen haar bekend kon zij pas vanavond gaan. De reden was heel eenvoudig deze, dat de Afgescheidenen, indien ze niet voortdurend mishandeld en uit elkaar gejaagd wilden worden, de rollen zorgvuldig verdeelen moesten en ieder der leden aanwijzen waar en wanneer het zijn beurt zou zijn om de onderlinge samenkomst bij te wonen.
Op het oogenblik wil ik uitsluitend gelukkig zijn. In waarheid ben ik het. Ik ben zeer gelukkig. Er is niets dat mij ontbreekt. HERODIAS: Ik ben blijde dat gij in zoo goede stemming zijt vanavond. Het is uw gewoonte niet. Maar het wordt laat. Laten wij naar binnen gaan. Bedenk dat wij morgen bij zonsopgang allen op jacht gaan. Aan de gezanten van Caesar moeten wij alle eer bewijzen, niet-waar?
Daarna zich tot mij richtende, sprak zij: "Heer Gil Blas, ik wacht mijn broeder, die vanavond terug moet komen van een kasteel, dat we twee mijlen hier vandaan bezitten. Wat een aangename verrassing zal het voor hem zijn als hij in zijn huis een man zal aantreffen, aan wien onze geheele familie zooveel verschuldigd is!"
Het speet hem vreeselijk. Hij had een klant over uit Bordeaux. Die mijnheer was speciaal overgekomen om met hem te spreken. Hij geloofde niet, dat hij hem voor vanavond laat kwijt zou raken... "Je begrijpt kerel wat zie je d'r toch goed uit. Kom je nu van Algiers?" Ik begreep 't volkomen. Ja, ik kwam van Algiers. "Waar logeer je, als 't kan, kom ik vanavond om 9 uur bij je."
"Gij hebt dien man dus wel zeer lief, mijn Hermoine?" En er klinkt weemoed in zijn stem. "Met mijn gansche hart," antwoordt zij; en plotseling roept zij uit: "Misschien heb ik vanavond nog een andere verrassing voor u, als gij het tenminste toestaat, maar gij staat mij alles toe, nietwaar, papaatje! gij lieve oude papa, die uw dochter vanavond innig gelukkig wilt maken."
"Kom," antwoordde de ander, "houd je nou maar zoo groot niet. Ik ken de heele geschiedenis, en al kende ik die niet, dan zou ik die toch op je gezicht kunnen lezen." "Pas op, kerel, je vergist je!" zeide Rodolphe; "weliswaar ben ik vanavond een beetje mismoedig, waar wat de oorzaak daarvan betreft, sla je de plank heelemaal mis." "Ach, Rodolphe, waarom strijdt je toch zoo tegen?
De beide dames bleven daar logeeren; maar dominee werd natuurlijk verwacht en verwelkomd bij den broeder, bij wien aan huis hij den volgenden dag den dienst leiden zou. "En hoe wou jij nu?" vroeg mevrouw aan Piet. "Denk je vanavond nog thuis te komen?" "Daar zal wel een zware wijs op gaan!" zei Piet. "Je komt er altemet niet eens bij dag goed door! Wat denk je van morgen-ochtend, mevrouw?"
"Ik verwacht vanavond een van mijn familieleden uit Vuurland, en die zou me zeker onterven, als hij mij niet thuis vond, om hem behoorlijk te ontvangen. Goeden nacht, mevrouw!" En hij snelde weg. De kamenier lichtte hem bij en Rodolphe keek haar toevallig in het gezicht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek