Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
Lou speelde met Go's boeken. Ze was de kinderlijkste en de jongste van allemaal, had ook, omdat ze thuis was gebleven, minder den invloed van 't studentenleven gevoeld. "We zullen nu maar niet werken, hè?" zei ze droomerig. "We zijn vanavond voor 't laatst bij elkaar, en kunnen 't morgen zelf wel even uitlezen op de bibliotheek." Lize knikte.
Het kost strijd,« zeide Rose, »maar ik ben er trotsch op, dien strijd door te maken; het doet pijn, maar mijn hart zal dien pijn verdragen.« »De onthullingen van vanavond « begon Harry. »De onthullingen van vanavond,« viel Rose zacht in, »laten mij met betrekking tot jou in dezelfde positie als tevoren.« »Je verhardt je hart tegen mij, Rose,« verweet Harry.
"Maar zult u er zijn, Maarschalk?" ging hij voort. "Ik dacht niet dat u een man voor muziek en dans was!" "Dat ben ik ook niet. Maar de maskerade, die vanavond op bevel der Prinses gegeven wordt, is iets meer dan louter een feest. Ook op een bal sluit men de politiek niet buiten. Maar ge zult het wel zien.
"De sindaco is hier geweest," zei hij, "en de pastoor is hier geweest. Komt gij nu ook nog hier?" Het griefde haar, dat hij lachte en dat hij sprak van den sindaco en den pastoor. Het was toch zeker iets anders en van meer beteekenis, dat zij kwam. "Wilt gij mij zeggen," vroeg zij scherp, "of het waar is, dat wij hier vanavond oproer krijgen?" "O, neen," antwoordde hij, "hier komt geen oproer."
»O Harry, Harry,« zei het jonge meisje, in tranen uitbarstend, »kon ik dat maar en mijzelf dezen pijn besparen!« »Waarom doe je jezelf dan zooveel pijn?« vroeg Harry en nam haar hand. »Denk Rose aan wat je vanavond gehoord hebt.« »En wat heb ik dan gehoord?
Mevrouw d'Ablong was trouwens vrij tevreden over het gedrag van haar nichtje en eens zelfs kwam ze opzettelijk bij haar op haar kamer en zei: "Nu moet ik je eens een prijsje geven, kind. Ik vind wezenlijk dat je wat vooruit gaat in je manieren en vanavond vooral heb je je zoo bescheiden en netjes gedragen, dat ik er plezier in had.
"Ze zeggen, dat hij uit visschen is gegaan," zei de arbeider. "Ze weten niet, of hij nog vanavond hier in 't kamp terug kan zijn, maar zoodra 't weer beter is, zal een van hen hem gaan zoeken." Daarop wendde hij zich weer tot de Laplanders, en bleef druk met hen praten. Hij wilde niet, dat Asa gelegenheid zou hebben hem nog meer over Jon Assarsson te vragen. 't Was morgen, en mooi weer.
Een paar avonden later, deed hij, of hij 't huis ging verlaten. "Waar ga je naar toe?" vroeg zij. Hij antwoordde onverschillig: "Naar 'de Valk. Ik moet kijken, of 't bier me vanavond smaakt." Zoo namen ze afscheid van elkaar. Zij meende natuurlijk, dat hij weg was, doch hij had de deur natuurlijk niet gesloten. Neen, hij sloop terug, en liep de zoldertrap op.
Maar de kunst, waarin Baptiste door niemand geëvenaard werd, was die om de sigaren van Marcel op te rooken en ze aan te steken met de manuscripten van Rodolphe. Op een goeden dag wilde Marcel Baptiste in het costuum van Pharao voor zijn "Doortocht door de Roode Zee" laten poseeren. Baptiste weigerde dit beslist en zeide zijn dienst op. "Goed," zeide Marcel; "we zullen vanavond afrekenen."
»Wacht! wacht!« zei de oude vrouw, scherp fluisterend. »Wordt ze morgen begraven of overmorgen of vanavond? Ik heb haar afgelegd en ik wil meeloopen, zie je. Stuur me een wijden mantel een goede warme, want 't is leelijk koud. En vóór we gaan, moeten we koeken hebben en wijn! Of dat hoeft niet; stuur maar wat brood één broodje maar en een kopje water.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek