Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Als dat zoo is, dan is het waard er voor geleefd te hebben en gestorven te zijn; zoo niet, dan, Geoffrey, vaarwel! "Als gij den nachtwind hoort suizen, hoor er dan mijn stem in; als gij naar de sterren opziet, zie er mijn oogen in; en mijn liefde zal de lucht zijn, die gij inademt. O, wat heb ik u nog veel te zeggen, dat ik niet onder woorden kan brengen!
Zeg uw man verder, dat ik voor het nadeel, dat ik hem heb willen berokkenen, zoo zwaar gestraft ben, dat zelfs hij mij beklagen zou. De tranen kwamen Esther in de oogen; zij wilde spreken. Neen, zeide Iras, ik vraag geen tranen of medelijden. Zeg hem ten slotte, dat volgens mijne ondervinding een Romein geen mensch is maar een beest. Vaarwel!
Ik ben u genegen, uw trots en uw gevoel van eigenwaarde behagen mij; zorgt evenwel dat uw trots niet, tot uwe eigene schade, in hoovaardij ontaarde! Vaarwel en weest verzekerd van mijne voortdurende bescherming!"
Sire! begon Abdal Kadir op schijnbaar eerbiedigen maar tevens onmiskenbaar norschen en onvriendelijken toon en zonder in 't minst acht te geven op de voorkomende wijze, waarop de Keizer hem ontving, ik kom u vaarwel zeggen. Mijn tijd is genaderd om van hier te gaan. Hoe nu, mijn waarde vriend, vroeg Akbar, ook gij? En wat noopt u ons zoo plotseling te verlaten?
Vaarwel!» fluisterde de kleine elf; hij kon het niet langer verdragen, al deze smart te zien, en vloog daarom naar zijn roos in den tuin toe. Maar deze was uitgebloeid; er hingen nog slechts verdorde bladeren aan den groenen steel. «Ach, hoe spoedig is het toch met het schoone en goede voorbij!» zei de elf met een zucht.
De slaap was hem beslissend ontvloden, en vermits het nu reeds licht begon te worden, stond hij op en kleedde zich met haast. Hoe het ware, hij had beloofd, voor zijne afreis naar Houthem, Dakerlia en zijne zuster nog tot vaarwel de hand te gaan drukken. Zij zouden waarschijnlijk reeds op hem wachten.
Kapitein Hull stapte de verschansing over, liet zich langs de valreep zakken, en stapte voor in de boot. Mevr. Weldon, Jack, neef Benedictus, Tom en zijn kameraden riepen den kapitein geluk en een laatst vaarwel toe. Dingo zelfs, die op zijn achterpooten ging staan en zijn kop boven de reeling uitstak, scheen de equipage vaarwel te zeggen.
Maar waarom meld ik dit U, die zulk een uitstekend pleitbezorger zijt, dat gij de zaken, ook al zijn zij niet van de beste, toch het best weet te verdedigen? Vaarwel, welsprekende Morus, en bescherm ijverig uw Moria. Van het land, 9 Juni 1508. Voordracht van Erasmus van Rotterdam. De Zotheid spreekt. Alleen door haar aanblik heeft de Zotheid de zorgen van haar toehoorders verjaagd.
Zacht trok hij zich uit Cosettes armen en nam zijn hoed. "Nu?" zei Cosette. Jean Valjean antwoordde: "Ik verlaat u, mevrouw; men wacht u." En op den drempel der deur voegde hij er bij: "Ik heb u Cosette genoemd; zeg aan uw echtgenoot, dat mij dit niet weder zal gebeuren. Vergeef mij." Jean Valjean verwijderde zich en liet Cosette verbaasd over dit raadselachtige vaarwel achter.
"Dat kan ik niet, Beatrice," antwoordde hij "niet dat ik je er te zeer om laak dat ge u zoekt te verdedigen; een rat, die in een hoek gejaagd is, stelt zich te weer." "Mogen die woorden u nimmer berouwen," zeide zij; "en nu vaarwel," en zij kuste hem op het voorhoofd. Op dat oogenblik trad Elisabeth binnen, zeggende dat het tijd was om heen te gaan, en hij beantwoordde den kus niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek