Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 september 2025
Goeden nacht, mijn zangvogeltje. Slaap wel, Nora. Nu ga ik de brieven doorlezen. Nooit. Nooit. Nooit. De kinderen ook nooit meer zien. Hen óók niet. Nooit, nooit.... O, dat koude donkere water! O, die ijzige diepte!... Die.... O, was het maar voorbij!... Nu heeft hij den brief ... nu leest hij hem.... O, neen ... neen... nog niet. Torwald, vaarwel ... vaarwel mijn kleintjes! HELMER. Nora! Ah...!
De last des levens wordt ondragelijk; de dood maakt er een spoedig einde aan. Toen dacht hij, dat hij twee plichten had te vervullen: Cosette van zijn dood kennis geven en haar een laatst vaarwel zenden, en den armen knaap, Eponines broeder en Thénardiers zoon, uit het dreigende gevaar, dat naderde, redden.
Heel pijnlijk voor mij en toch laat het iets gelukkigs na, want het zal gelukkig zijn, te weten, dat ik in jouw hart eens de hooge plaats innam, die ik daar nu heb en elke overwinning, die je in je leven behaalt, zal mij met nieuwe kracht en nieuwen moed vervullen. Vaarwel Harry!
En dat wij elkaar eens in goede gezondheid weer ontmoeten en weer samen wijn drinken mogen!" Hierop antwoordde Bogdan: "Vaarwel! en dat God u steeds helpe, o, koninklijke Prins Marko! Maar dat mijn oogen u nooit meer aanschouwen! Gij hebt mij heden zoo verschrikt, dat ik niet geloof ooit weer te wenschen u te ontmoeten!" Prins Marko en opperbevelhebber Voutcha. Luistert!
Uwe plaats is aan de zijde des konings, op mij rust de taak om tot mijne vrouw terug te keeren, die reeds lang over mij in ongerustheid zal zijn. Daarom moet ik u vaarwel zeggen, echter slechts voor korten tijd, dat voel ik. Het is of eene stem in mijn binnenste mij toeroept, dat mijn einde nadert; welnu dan, als dit zoo is, zal ik u roepen vóór ik sterven ga en gij zult komen, niet waar?
De weerdinne sprak: Ik heb geen zaken noch met uwe liefde noch met uw hondsgras, betaal mij en trek op! Optrekken, sprak Uilenspiegel, en u niet meer zien. 'k Zei nog liever vaarwel aan 't leven.
Moeder, doe de werklieden komen, seffens: alles moet weg naar onze nieuwe woning. Ik wil hier niet meer slapen, ik wil geenen voet meer in de stege zetten. Ik bid u, dat ik alles gereed vinde tegen dat ik naar huis kom; gij zult mij gelukkig maken. Vaarwel, ik ga naar mijn bureel; hier kan ik niet meer blijven; dezen avond zal ik bellen aan het huis in de straat...."
Het was te Harlingen, dat ik afscheid nam van den Heer Van Lintz en zijn dochter, die nu voornemens waren hun reis te land voort te zetten. "Nu! mijn vriend!" zeide de eerstgenoemde, terwijl hij mij de hand schudde: "nu zal het toch eindelijk wel voor goed zijn, dat ik u vaarwel zeg. Veel zegen op uw ondernemingen.
Lolonois verklaarde met droefheid zich bereid, om dit verlangen na te komen. »Hebt u nog iets anders?" vroeg hij toen. »Neen, mijn vriend!" zei Van Halen met moeite, »niets meer ... Vaarwel ...!" De stervende lag stil, men hoorde het reutelen in zijn keel; een siddering doorliep al zijn leden.
"Vriend Landfried", zeide hij tot den Kerel, die in de kamer verscheen, "ik moet oogenblikkelijk tot den heer kastelein gaan, om hem van een gewichtig ontwerp te spreken, dat door de woorden van den bode in mijnen geest is opgestaan. Neem het bevel over de mannen, wees mijn stedehouder en stel goede wacht bij de poort. Vaarwel, tot straks."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek