Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
Of ook, was hij geen geestverwant van den katholiseerenden Huig de Groot, toen hij, onder andere, 't volgend vers van hem in 1632 vertaalde: Zie naarstig van onze eeuw terug na de oude jaren!
Ik deed Frits, die dat ding nu eenmaal "uitwendig wist" zooals Stern dit noemt, beloven dat hy 't nooit weer opzeggen zou althans niet voor hy lid van Doctrina wezen zal, omdat daar geen jonge meisjes komen en toen borg ik het in myn lessenaar, het vers meen ik. Maar ik moest weten of er niet meer in dat pak was, dat aanstoot geven kon. Daar ging ik aan 't zoeken en bladeren.
Dat dit overigens ook reeds de opvatting was van Dante's voorgangers bewijst dit gedicht van Raimbaut d'Aurenga: Ab nou cor et ab nou talen, ab nou saben et ab nou sen, et ab nou belh captenemen, vuelh un bon nou vers comensar; e qui mos bons nous motz enten, ben er plus nous a son viven, qu'om vielhs s'en deu renovelar De driedeeling waarvan ik hierboven sprak is niet willekeurig.
Hij kon er lang over praten. Mijnheer du Bessy was geneigd een vers uit het Ars Amandi van St.-Gomair bij deze gelegenheid te pas te brengen. Hij wist ook een hoop liefelijks van de leliën te vertellen en 't schoot hem almeteen te binnen. Maar iets kropte ongelijk in zijne keel, en hij zweeg. Hij voelde ook dat hij niet zoo bedaard en zacht als Simon zou kunnen spreken. Hij luisterde meegaande.
Toen zong de kleine gemeente met snikken en tranen: »God heb ik lief, want die getrouwe Heer Hoort mijne stem, mijn smeekingen, mijn klagen, Hij neigt Zijn oor; 'k roep tot Hem al mijn dagen, Hij schenkt mij hulp; Hij redt mij keer op keer!" Moeder Kloppers zelf zong het geheele vers mee.
Maar die hoort er dan ook bij, anders gaat het niet. BERNICK. Jawel, jawel.... RUMMEL. En vooral als je met zoo'n delicate en netelige zaak voor den dag moet komen. Nou, je hebt Goddank, een naam die een duwtje velen kan. Maar luister eens; we moesten toch eerst eens het een-en-ander afspreken. Hilmar Tönnesen heeft een vers op je gemaakt.
Eischt nu bij de voordracht van een vers de zin na een heffing een rust, dan kan deze laatste ook voor een daling gelden; meermalen begint Shakespeare daarom weder met een heffing, zoodat er, als men doorlas, twee beklemtoonde lettergrepen op elkander zouden volgen.
In een "Boekje voor den Straatzanger" vind ik het volgend vers, dat thans nog algemeen wordt gezongen. Hoort, vrienden, hoort een lied, Dat duidelijk zal verklaren, Wat eenmaal is geschied, Voor meer dan duizend jaren. Toen oud en grijs Stavore Nog bloeide op Frieslands grond En van zijn macht deed hooren, Door heel het wereldrond.
Maar daar komt er een; u weet die letterzetters lezen spiegelschrift net zoo gemakkelijk als u de Standaard of het Volk!... en hij bekijkt zijn blik en zegt: »wel, heb ik nu ooit; hoe toevallig: kijk eens meneer, wat ik hier op mijn blik bij mekaar geveegd heb, dat lijkt wel een vers!«
Misschien was het deze vage kennis ook, die hen er toe bracht aan de Edda een vers toe te voegen dat men gewoonlijk voor een interpolatie houdt, waarin gezegd wordt dat een andere God, te groot om te noemen, zou verrijzen om over Gimli te heerschen. Van deze hemelsche plaats zou hij de menschheid oordeelen en de boozen van de goeden scheiden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek