United States or Lesotho ? Vote for the TOP Country of the Week !
En als-ie voorzichtig ophield, blij dat-ie mocht uitscheiden, na 'n harden dag arbeid, of als-ie geeuwend de lectuur stopte, zei ze zachies: "verder". Had ze 'n goeien dag, 'n dag van veerkracht, dan schoof ze 'r stoel dicht naar 't raam, las tot 'r wangen rood werden. 't Mocht niet, 't vermoeide te veel zei de dokter as-ie weg was, begon ze opnieuw.
De oubaas bleef toen staan, en begon te praten met de witman van het schip, en telkens naar mij toe te wijzen. De andere mensen stonden te lachen over mijn geschreeuw, maar de oubaas vertrok geen gezicht. Toen kwam de man van het schip naar me toe en vertelde me, dat de oubaas me ook zou kopen. Hij wilde niet een kind van zijn moeder wegscheuren, en ik moest uitscheiden met schreeuwen.
Met een zijner vrienden van achter de kerk omkomende, had hij het gevecht nauwelijks gezien, of, begrijpende dat het onnut ware hier woorden of bedreigingen te verspillen, trad hij toe en trommelde de vechtende knapen met zijn rotting zoo geducht op de knokkels of op den rug, dat zij huns ondanks wel moesten uitscheiden.
O, hoe heeft Wawelaar gelyk, als hy Gods juk zacht noemt! Hoe licht wordt de last gemaakt aan ieder die gelooft! Ik ben pas in de veertig, en zou kunnen uitscheiden als ik wilde, en naar Driebergen gaan, en zie eens hoe 't met anderen afloopt, die den Heer verlieten? Gisteren heb ik Sjaalman gezien met zyn vrouw en hun jongetje: ze zagen er uit als spoken.
»We moeten met hèm maar uitscheiden!" zei de prefect. »'t Is duidelijk, de lummel is zoo doof als een pot!" En zonder de minste stemverheffing liet hij terstond er op volgen: »Je bent afgekeurd, vriend. Je kunt gaan!" Met een glans van blijdschap op het gelaat keerde Frederik Nottens zich om en wilde dadelijk zijn kleeren aandoen om heen te gaan. »Halt!" donderde de stem van mijnheer De Celles.
Wanneer Jean Valjean zijn bezoek wilde verlengen, en het uur doen vergeten, hield hij een lofrede op Marius; hij vond hem schoon, edel, moedig, geestig, welsprekend, goed. Cosette bekrachtigde en versterkte die lofspraak. Jean Valjean begon opnieuw. Men kon niet uitscheiden. Marius, dit woord was onuitputtelijk; deze zes letters bevatten boekdeelen.
Maar drie of vier paren, waarbij de zusjes van de bruid, opgewonden door 't dansen en door 't slagen van 't feest, niet wetend van uitscheiden, riepen aldoor nog om een wals. De muzikanten, met ontevreden slaperige gezichten, deden of ze doof waren. Maar plotseling, daar begon de muziek weer. Kees van den Bosch had een van de violen genomen.
Ze bekeek al de stukjes eer ze binnen te moffelen met weifelende meening, in beraad of ze wilde uitscheiden of voortdoen heur lastigen maaltijd. En Odo merkte het niet omdat hij met 't zijne alleen bezig was en hij at met knappe beten gestadig voort, om gedaan. Als 't uit was deden zij hun dankgebed en namen hunne gewone plaats weer in bij den heerd.
Laten we nu alsjeblieft maar uitscheiden; we zijn immers niet op school! Ga maar mee, dan zal ik je mijn boek laten kijken. Er staan verhalen in, die je wel mooi zult vinden." "Klein ding," sprak hij op beschermenden toon, "om zulke verhaaltjes geef ik niets; 'k vind er geen steek aan. Je begrijpt toch wel, dat ik er veel te knap voor ben. Neen, we kunnen niet meer met elkaar omgaan.
"Denk je er niet over erts te delven uit den koperberg, dien je zoo pas gevonden hebt?" vroeg ze verder. "Neen, ik moet met het mijnwerk uitscheiden, anders kan ik haar, die ik liefheb, niet tot vrouw krijgen." "Ja, houd nu maar woord," zei de vrouw. "Dan zal je geen kwaad overkomen." Met die woorden ging zij heen. Maar hij haastte zich zijn woorden waar te maken, noodgedwongen.