Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Daar wij geen gesprek met hem konden voeren, stelden wij er ons mee tevreden, hem met een vriendelijk lachje de flesch te overhandigen; ze werd aangenomen met een handdruk, een grijnslach en enkele uitroepen, waarvan wij natuurlijk geen woord verstonden.
Maar deze brief was iets geheel anders. Hij smeekte haar bij hem te komen, de zijne te worden, hem haar leven te geven. Toen zij dit las, schrikte zij van zich zelf. Zij voelde hoe zij had willen uitroepen: "ik kom" en weg had willen vliegen. Zij voelde zich tot hem getrokken, meegesleept. "Laat ons gelukkig zijn!" schreef hij. "Wij verspillen den tijd, de jaren gaan voorbij.
Hij moest zich, nadat de arme vrouw naar bed was gegaan, nog lang stilhouden, want zij bleef geruimen tijd wakker en gaf voortdurend in hartbrekende uitroepen aan hare droefheid lucht. Eindelijk, na zich nu op de eene en dan op de andere zijde geworpen te hebben, was zij stil en kreunde alleen nog maar een weinig in haar slaap.
Maar mijne drift als geoloog won het van de voorzichtigheid en oom Lidenbrock hoorde mijne uitroepen. "Wat scheelt u toch?" zeide hij. "Zie eens!" antwoordde ik, hem de afwisseling van zand- en kalksteen en de eerste kenteekenen der leigronden wijzende. "Welnu?" "Wij zijn in het tijdperk gekomen, waarin de eerste planten en dieren verschenen!" "Denkt gij dat?" "Zie, onderzoek, neem zelf waar!"
O zoo!" kon ten slotte de vertoornde geestelijke uitroepen, kruiste de armen en schudde het hoofd. "Daarvoor nu sta ik hier den heelen ochtend te preeken, wildemannen. Hier in den tempel des Heeren, hier maken jullie ruzie en zegt leelijke woorden tot elkaar, onbeschaamden! O, jullie eerbiedigen niets meer!... Dat is nu wat er komt van de wulpschheid en de onmatigheid dezer eeuw!
Zoodanig waren de praatjes of beter de uitroepen, welke in het voorportaal en tot op het bordes van den Club der Vreemdelingen te Monte Carlo in den avond van den 3den October, dus acht dagen na de ontsnapping van Carpena uit de Spaansche strafkolonie, gehoord werden.
Het was een plechtig oogenblik. Daar stonden zij allen om mij heen in gespannen verwachting: en de stilte werd alleen afgebroken door halfgesmoorde uitroepen, als: "wat zou ik toch krijgen? hé! wat ben ik nieuwsgierig! Ik weet wel wat ik zou verlangen! Stil toch! hinder uw broeder niet! Heden! wat een boel dingen!"
Dan barst ze uit in een huilkramp, die ontspanning brengt...., uitputting...., slaap. "Bellissimo! È bellissimo!" hoort zij een zangerige stem boven aan de marmertrap uitroepen. "Och ja...., ze is hier...., in Venetië!" Ze staat op en rillend treedt ze uit de schaduw van de loggia in den van zon overgoten hof, waar nu een zwerm vreemdelingen neerstrijkt en zich verspreidt.
De Kunstkenner. Dan mag men tot uwent, met recht, het auri sacra fames, quid non mortalia pectora cogis, over dien handel, uitroepen. Schrijven dan de aucteurs tot uwent om geld? Wel heden, dat moet al wonderlijk toegaan! Moet dan hun geest juist vaardig zijn, als de maag leeg is? Ik. Wel dan juist studeert men met het beste gevolg.
Ware dit niet zoo dan zouden wij ook volstrekt niet meenen dat zij zich vergissen; evenmin als ik meende dat de man dwaalde, dien ik onlangs hoorde uitroepen dat zijn erf op zijns buurmans kip gevlogen was, aangezien ik duidelijk genoeg begreep wat hij bedoelde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek