Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
In 't einde na eenigszins hare kalmte te hebben terugbekomen, nog altijd door Frans omvat, die zonder te spreken, wel nimmer een sterkere liefdesverklaring dan hij nu deed, had kunnen ontboezemen; nog altijd tegenover de verwonderde vrouw, die haar oogen niet gelooven kon dat ze Thilde Schorel in den arm van haar jongen, in dit uur, binnen haar kamertje zag, begon het meisje geregeld te verhalen, terwijl ze moeder en zoon al met de eerste woorden uit den waan hielp, dat zij 't zou geweest zijn die Frans het muntbiljet had toegestopt.
Zij had haast om alleen te zijn, stil boven op haar kamer. Ik ga van middag naar Artis, Thilde, zorg dat je over een kwartiertje klaar bent; Ik woû liever thuisblijven, vader; ik heb boven nog zooveel te doen. De heer de Stuwen was verwonderd. Het was voor het eerst van zijn leven, dat hem zoû iets overkwam. Hé! ging ze niet meê! Maar waarom dan niet, wat scheelde haar dan toch?
Hier zul je mij schuil houden.... nietwaar....? hier...." en terwijl de lieve blonde nog verder sprak, en Frans opgetogen: "ja wel" zeide, en: "wel zeker, ik zal wel zorgen," staarde moeder Geertje bedenkelijk in het vlammende oliepitje, werkte de brandende katoen wat terug in het koperen buisje want die vlam behoefde zoo groot niet te zijn, en eindelijk, toen Frans juist verzekerde dat, zoolang als hij er nog was, de lieve Thilde niets te vreezen had, en hij wel zorgen zou dat zij geen gebrek kreeg de arme jongen, die geen cent kon verdienen, wat maakte de liefde hem sterk! toen zuchtte de moeder, en zei op vriendelijken maar toch ernstigen toon: "Neen kinderen, dat kan en dat mag zoo niet wezen.
Niemand zag Frans, want in de kamer was het donker, maar toch, toch kreeg hij een kleur, een kleur zoo verschrikkelijk rood dat de tranen er hem van in de oogen sprongen. "Moeder! moeder!" riep hij eindelijk luide: "heb je 't verstaan....? moeder! zij is het, Thilde...!" en harder riep hij, met den mond vlak voor de deurreet: "Thilde! ben jij het...? ben jij het waarlijk die klopt?"
"Twee dagen later kwam vader met den spekslager Hak het winkelkamertje binnen" vervolgde Mathilde blozend: "en terwijl die ruwe man zich vrijpostig naast mij nederzette, zich beroemende, dat hij meer dan duizend varkens in het jaar slachtte en ik dus niet weinig tevreden zou zijn indien hij mij tot vrouw nam vooral ook omdat hij sedert de vijf maanden dat hij weduwnaar was, geen stuur in den winkel kon houden, keek vader mij doordringend aan en zei, toen Hak ophield met spreken: "Thilde! ik begrijp dat het tijd voor je wordt; je hebt den leeftijd, en bij mijnheer Hak zul je geen gebrek lijden."
Ei, over zijn eigen belangen....? Nu dat ze dan maar spoedig voor den dag moest komen, daar hij het hoofd vol had met het beramen der middelen waardoor hij dien nietswaardigen Hak zijn beleediging en zijn eervergeten gedrag omtrent Mathilde zou betaald zetten; den huichelaar, die vast beloofde Thilde te zullen huwen en nu schandelijk zijn woord gebroken had.
"Morgen," hervatte Thilde, nadat ze van een lichte rilling bekomen was: "morgen zal inderdaad, zoo God het niet verhoedt, een huwelijk tusschen dien man en mij worden aangeteekend. Was mijn onrust gedurende al die dagen groot, gisteren gevoelde ik waarlijk mijzelve niet meer.
Hij hield een kleinen al opengemaakten brief in zijn hand. Thilde, ben-je wakker? Ja, wat is 'et? Groot nieuws. Wat dan? Berlage is gister-avond gestorven. De ouwe heer? Nee, nee, Louis. -Och, heer, hoe is 't mogelijk! ... Hoe is dat zoo gekomen ... Nu is Emilie ook gauw weduwe. Ja, hij moet een ongeluk hebben gehad. Ik heb hier een briefje van Emilie; waaraan hij gestorven is, zegt zij niet.
De gas-lantaarn, die ze juist voorbijgaan, beneemt ons allen twijfel; maar al hadden wij door die lichtstralen vrouw Geertje niet aan haar vaalrooden omslagdoek, en haar zoon aan zijn bruine jas herkend; de woorden: "Wél een vreemde nacht, moeder! mocht er voor de lieve Thilde en ook voor mij iets goeds uit voortkomen!" die woorden zouden ons terstond zekerheid hebben gegeven; terwijl het antwoord: "Frans! de mensch wikt, maar God beschikt, en in die beschikking moet de mensch met tevredenheid berusten!" ons toch de weduwe van Peter Willems zou hebben geteekend, braaf en Godvreezend, zooals we haar reeds van den aanvang af leerden kennen.
En nadat de moeder eenige oogenblikken stilzwijgend had vóór zich gezien, bracht zij zich de laatste vragen van Frans te binnen, en antwoordde, niet te weten wat zij denken moest, maar vast te gelooven, dat Thilde, zoo zij hem werkelijk lief had, en hem het muntbiljet had toegestopt, dat zij dan ook zeker, na die treurige uitkomst, de waarheid aan 't licht zou brengen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek