Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
Ik wil in Holland mijn opleiding ontvangen, omdat Holland mij in alle opzichten beter zal toerusten voor de groote taak, die ik op mij wil nemen. Hoevele malen in eigen leven heb ik reeds niet ondervonden, dat de vervulling van hartewenschen vaak gepaard gaat met hartewonden. En zoovele, vele gebeurtenissen in den laatsten tijd wijzen er op: De mensch wikt God beschikt.
Hij had niet gedacht, dat hij Vredenoord ooit weer zou zien, en zie nu was hij er geen uur meer van daan! Zoo wonderlijk kan het gaan met den mensch. De mensch wikt, doch God beschikt. Twee maanden geleden zat Marling nog op een Londensche kantoorkruk, en nu is hij in het hartje der Transvaalsche wildernissen. En toch heeft alles zijn natuurlijk verloop gehad.
Hoe moeilijk het hem ook viel den herderstaf in zijn geliefde gemeente neer te leggen en emeritaat aan te vragen, niet jeugdig vuur en groot enthousiasme gaf hij zich aan de voorbereidende maatregelen voor den nieuwen werkkring, in de vaste overtuiging, dat de Heere hem daartoe riep. Maar: »de mensch wikt, God beschikt!" Zal de naam van ds.
Marling bezat dien nationalen Engelschen karaktertrek van geestkracht en ondernemingsgeest, die den kostbaren tijd niet vertreuzelt met dralen, maar hij miste dien Hollandschen trek van voorzichtigheid, die wikt en weegt voor men 't waagt.
Liberalismus is 'n goede zaak, en na de bemoedigende statistiek van zoo-even erkennen wy dat de wereld niet vergaan zou al... Maar toch... franchement, Fancy, is 't niet jammer van den jongen? Dit hoofdstuk is gekopieerd uit 'n oud Register der handelingen en besluiten van zekere schutsgodin. Een brok grootwereld. Geleerde verhandeling over voetzoekers. Juffrouw Laps wikt, Fancy beschikt.
Juist in dezen zelfden tijd, 1782, schreef de dichter H. van Alphen aan zijn vriend mr. J. P. Kleyn: »Haast niet, maar wikt. Laat de keuze van eene levensgezellin de vrugt zijn van een rijp beraad en van een ernstig, aanhoudend, opregt en vertrouwend gebed.
Och, hij houdt zooveel van mevrouw ... 't kon zoo'n best huwelijk geweest hebben! Maar wat zal je d'r an doen, de mensch wikt, maar God beschikt, zoo as ze zeggen ... Ik zal nóu maar eens naar mevrouw toe gaan, zeî Marie. Mathilde zat op een leuningstoel aan de tafel, bij het raam. Haar teekengerei stond vóor haar. Zij steunde haar hoofd op haar hand en tuurde.
De gas-lantaarn, die ze juist voorbijgaan, beneemt ons allen twijfel; maar al hadden wij door die lichtstralen vrouw Geertje niet aan haar vaalrooden omslagdoek, en haar zoon aan zijn bruine jas herkend; de woorden: "Wél een vreemde nacht, moeder! mocht er voor de lieve Thilde en ook voor mij iets goeds uit voortkomen!" die woorden zouden ons terstond zekerheid hebben gegeven; terwijl het antwoord: "Frans! de mensch wikt, maar God beschikt, en in die beschikking moet de mensch met tevredenheid berusten!" ons toch de weduwe van Peter Willems zou hebben geteekend, braaf en Godvreezend, zooals we haar reeds van den aanvang af leerden kennen.
Zooveel is onbetwistbaar, dat die mannen vastbesloten waren, alles te doen, om op hunnen post terug te zijn. Maar.... de mensch wikt en God beschikt. Een kort oogenblik later zouden zij de ervaring opdoen, dat iedere terugtocht ook over land afgesneden was.
Zulke ervaringen deden het voorgeslacht al uitroepen: De mensch wikt, God beschikt. Volgens de zuiverste logica moest die overbodige tuintafel een oorzaak van groote narigheid zijn, en zie, ze werd ons de oplossing van het probleem, hoe de beschikbare legers, tusschen de ongeriefelijkheden van onze omgeving, een slagveld konden vinden. Als je eenmaal legers hebt, dienen ze dan toch te vechten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek