Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Weer verder 'n oud wijf, gezakt met 't lichaam, in lompen, op den rand van 'n mand. Walgelijk dat wijf met 't bruine gezicht vol groeven van vuil. Beenig de handen en vingers, als van 'n skelet. Toen ze de meid zag, begon ze te grijnzen. ..."Is-ie weg, zeg, jouw mooie meneer." "Dat zie je..." "Fijn spul, nou! nou!... 'k hè-ze in mijn tijd ook zoo gekend.... Heit-ie je uitgeportretteerd, zeg?"
Toe 'k en twintig tree egaon hadde, heurde ik mij naoroepen: »gaot, ai je te Grönningen komt, voort bij Carré an um een kaortien en doe hum de groetenisse van onze Klaos, die lest 's aovends ok zien spul hef ezeen!" »'k Zal 't vrij maoken" schreeuwde ik.
Piet Schaver, als ik je niet voor een eerlijk kameraad hiew dan zweeg ik, maar nou wil ik niet zwijgen, en al heb ik er spul mee, ik wil nog een korte brief aan je schrijven zonder dat ik mijn neef er mee inhaal want, daar schijn jij een mier aan te hebben, en mijnheer C. zal hem toch wel nazien wegens de fouten.
Wat ik zeggen wil bij dien Nigten moet Uw hem maar niet brengen, want dat is niet nodig. Ook voor Uw, besten man zou ik Uw raden er niet heen te gaan. Wat doet gij er meer van te weeten. Of het dogters zijn van Doominee Komijn komt er niets op aan. Ik ben U getrouwe wederhelft en ik heb het liefver niet besten Joris, ik vertrouw het spul niet want ik ken Uw goedaardighijd.
In 't eind betaalde Gerrit twee gulden, bekwam twee kaartjes, en wilde ze maar volstrekt niet afgeven toen hij er naar gevraagd werd. Ze zullen mien niet kriegen veur dat 't spul uut is, zoo dacht hij. Een man met vreeselijke snorren, die de kaartjes had gevraagd, beduidde onzen boer dat zulks behoorde.
Zie je, en dáárom kunnen ze 't ruwe weer zoo niet verdragen; en als het werkvolk grof werk doet met de handen, dan doen zij fijn werk met het hoofd. En, werken met de handen, dat kun je vrij wat langer volhouden als met den kop. Laat Pietersen of Van Vlot eens een klein briefje schrijven, zei Jans, dan zul je eens zien hoe'n spul ze daarmee hebben.
Ik antwoordde dus dat ik Klein Klaasje niet kende. "Heeft meheer Pieter hem uwe dan niet gewezen? De heele stad kent Klein Klaasje. Hij krijgt centen genoeg"; ging Keesje voort. "Maar wat is het dan voor een man?" vroeg ik. "Het is", zei Keesje, "in 't geheel geen man. 't Is een dwerg, meheer! een dwerg, zoo waar as ik hier voor je sta. Je kent er mee in een spul reizen.
»Röp 't volk hoera! bromme dan maor mee en vraoge an dien naosten of de ligtekooijen al weg zint en doe dan de oogen maor weer lös eerst 't eene en dan 't aandere. »Verders bint er in 't spul springers en kunstemakers, die dinge doet, waorvan een ordinaris Christenmense 't hart in 't lief ummedreit. Willem Snikkink, de dregonder, was er zeeziek van eworden.
Nog wel driemaal was de troep rijders en rijderessen, die in 't kleine cirque vertoefde, naar buiten getrokken om de ambitie der kermishouders op te wekken. Eindelijk begon het spul. Gerrit en Gijs zaten stom. Een bruine knol, kortstaart, voormalig volbloed galoppeerde met stijve pooten, op de maat der muziek, 't cirque rond. Een man stond er boven op.
Toen keerde hij tot hen terug. Hij had twee prairie-honden geschoten, stak die in de zadeltasch, en steeg toen weer te paard. Hobble-Frank zette een zeer twijfelend gezicht, en vroeg toen: "Is dat misschien het stukje vleesch, dat gij ons bezorgen zoudt? Dan zal ik u vriendelijk bedanken, sir!" "Waarom dat?" "Zulk spul lust ik niet." "Hebt gij wel eens prairie-hond gegeten?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek