Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
Sommige vreemdelingen meenden dat het een duivel is, die de herberg op het uithangbord heeft, maar wij kunnen u in gemoede verzekeren dat vele zelfs der kleinste dorpskinderen u zeggen zullen, hoe vader, vooral de Zaterdag- en Zondag-avonden, naar De Moor gaat, terwijl ze u vreemd zouden aangapen, wanneer ge van een duivel spraakt.
"Het is alweder voorbij, Martha", antwoordde het treurige meisje. "Onze jonkvrouw toont zich hard voor mij. Wat kwaad bestaat daarin dat ik mher Robrecht Sneloghe roemde?" "Geen, inderdaad; maar waarom spraakt gij van mehr Ghijselbrecht Tancmar zonder den verschuldigden eerbied? Mher Ghijselbrecht is ridder; wij zijn lijfeigene lieden, slaven."
In uren van moederweelde waart gij de verrukte vader, en al spraakt ge niet, toch laast ge dan in elkanders oogen de woorden: "God heeft alles welgedaan." Arme grijsaard! wat staat gij daar droevig alleen, gij die het als een onwaardeerbare gunst zoudt hebben aangenomen, gelijktijdig met haar die gij zoo lief hadt, van het aardsche stof te worden ontbonden.
"Mijn kind," zei de liefdezuster, "wees rustig, ga weder liggen." Fantine hernam, zonder van houding te veranderen, luid en op een heftigen, hartverscheurenden toon: "Zou hij niet komen? Waarom? Ge weet de reden; ge spraakt er fluisterend over. Ik wil ze weten." De dienstmeid fluisterde schielijk de liefdezuster toe: "Zeg, dat hij op het stadhuis bezig is."
Die Getuige keert telkens in u weder, zoo dikwijls er iets in u omging of bij u opkwam, zoo dikwijls ge iets deedt of spraakt, of uit de herinnering u tebinnenbracht, wat slecht was. Die Getuige getuigt tegen u en laat u geen rust, als ge iets kwaads in het zin hebt. Die Getuige verscheurt u inwendig, zoo dikwijls ge iets doen dorst, dat nog slechter was dan uw gewone doen.
Schoon! grijnslachte Damman, gij hebt een gezicht, glad als eene mispel, en een lichaam, slank als eene vim takkebossen: bezie mij die schooister, die beweert een edelman tot minnaar te hebben! Drinken! Zoo spraakt ge niet, Hans, mijn beminde heer en meester, als ik zestien jaar jonger was.
En toch spraakt gij nog zooeven zoo vurig over uwe jonge gast, van de liefdevolle zorg, de bevallige bedaardheid die Helena midden in het dreigende gevaar...." Nu viel de bouwmeester knorrig in: »Alsof ik één syllabe daarvan wilde terugnemen!
Op dit oogenblik kwam een infanterist, met groote bakkebaarden en een langen knevel, het geweer op schouder en den ransel op den rug, naar ons vuur toestappen. Met uw verlof, landsman. Een beetje vuur om mijn pijp aan te steken, zeide hij. Ga uw gang; aan vuur mankeert het hier niet, merkte Tschikine op. Gij spraakt zeker van Dargi? vroeg de soldaat aan Antonoff.
"Gij behoeft u niet te verschoonen: vromer lieden dan gij zijt zouden de verzoeking niet weerstaan hebben. En wat hebt gij vernomen?" "Niet veel," antwoordde ik: "het was mij omtrent, of gij Chaldeeuwsch spraakt, zoo geheimzinnig waren uw woorden." "Niet veel, maar toch wat, nietwaar?"
"Maar zeg mij eens, Jan!" vervolgde hij ernstiger. "Je spraakt daar van dien sneeuwdoop. Heb je er wel eens aan gedacht, dat je ook in de kerk gedoopt zijt?" "Of ikke denk daaraan, Michiel!" hernam Jan Company. "Ikke nog altijd een Christen ben. Ikke nog "'t Onze Vader" en "'k Geloof in God den Vader" op mijn duimpje ken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek