Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
Waarom zou ze Gösta Berling niet noodigen? Ze weet immers niet, dat de laster er over begint te fluisteren, dat Gösta Berling zoo dikwijls naar den overkant gaat om de gravin te ontmoeten. Misschien komt hij ook wel om met Sintram te spelen en te drinken; maar daar wordt niet over gesproken. Ieder weet, dat zijn lichaam van ijzer is, maar met zijn hart is 't wat anders.
Want boven in 't donker had 't kind aan alle oude verhalen gedacht, die het gehoord had van den boozen grondeigenaar op Fors, van hem, die zijn ziel aan den duivel verkocht had. Het stof van den boozen Sintram rust al sinds lang op het kerkhof te Svartsjö, maar niemand moet gelooven, dat zijn ziel rust vond in God, zooals op den grafsteen staat.
En dan ook hier hebben nog twee anderen ook schuld aan, behalve wij." "Wie dan?" "Sintram is de eene en u is de andre, nicht! U is een strenge vrouw. Ik weet, dat velen beproefd hebben met u over uw man te spreken." "Dat is waar," antwoordt zij. Toen vroeg ze hem, haar alles van dat drinkgelag in Broby te vertellen. Hij vertelt alles, zoo goed als hij 't zich herinneren kan. Zij luistert zwijgend.
Toen vertelde kapitein Lennart aan de boeren, dat Sintram hem bedrogen had, maar wat hij ook zei, zij wilden niet anders gelooven dan dat er een wonder gebeurd was. Het gerucht hiervan verspreidde zich snel en daar de onontwikkelden van al wat wonderlijk is, houden, werd het een algemeen volksgeloof, dat kapitein Lennart wonderen kon doen.
Zij die over den zomer jubelden, zouden eens zien dat hij er nog was, hij Sintram, die de duisternis zonder morgen, den dood zonder opstanding, den winter zonder lente liefheeft. Hij deed zijn wolvenpels aan en de ruige bonten wanten. Hij liet zijn rood paard voor de kapslee spannen en liet bellen aan 't glanzende, fraai versierde tuig hangen.
"Neen, laat 't zitten," zei Sintram, "dan kan hij 't zien als hij wakker wordt. Hij zal er pleizier in hebben." En zoo bleef het zooals 't was. En de kavaliers dachten niet meer aan den kapitein. 't Feest duurde den heelen nacht. Tegen den morgen braken ze op. Toen was er ongetwijfeld meer wijn dan verstand in hun hersens. Nu was het de vraag, wat zij met Lennart zouden doen.
Sintram ontving hem vriendelijk; hij nam hem mee naar de groote welvoorziene korenzolders en naar de kelders, waar nog aardappelen lagen van den oogst van verleden jaar en hij liet hem alle zakken en zakjes vullen, die hij meegebracht had. Maar toen Sintram 't kleine bootje zag, waarin Lennart gekomen was, vond hij die te klein voor zulk een zwaren last.
Niemand kende den bode; maar de brief werd binnengebracht en op tafel naast de zieke gelegd. Dadelijk daarna werd zij geheel onverwacht beter, de koorts nam af, de pijnen werden minder, en zij kon den brief lezen. De ouden geloofden, dat die beterschap door de machten der duisternis bewerkt was. Sintram en zijn vrienden hadden er belang bij, dat de Majoorske dien brief lezen kon.
Ze rekenden een huishoudster ook voor een mensch daar in huis, en zouden de oude Ulrika wel een behoorlijke begrafenis geven, als ze ten minste iets hadden, om haar een kist te koopen. "Want hoe moet het toch gaan?" riep ze uit en droogde haar oogen, die telkens vol tranen schoten, "wij hebben schuld aan den boozen Sintram, en hij kan ons alles afnemen.
Ik wil wel eens zien wat de landheer dan voor een gezicht zetten zal." Sintram trok beide schouders op en lachte lang, zich inwendig verkneukelend. Toen ging hij de groote zaal in, recht op Melchior Sinclaire af. "Wil je een borrel, Sintram, dan moet je voor den duivel eerst een bod doen." "Je bent toch een geluksvogel," zei Sintram. "Hier komt iemand aanrijden met een slee vol geld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek