Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
"Nooit zullen wij het vergeten." De sindaco glimlachte, en donna Elisa zag, dat hij geloofde het volk van Diamante beter te kennen dan zij. "Ge gelooft, dat deze zaak hun na aan het harte ligt?" vroeg hij. "Ja, dat geloof ik, signor sindaco." Toen glimlachte de sindaco weer. "Geef mij dien brief eens, signora." Hij ging ermee op het balkon en begon tot de vrouwen te spreken.
Maar de vrouwen hadden zich stellig voorgenomen, dat het besluit herroepen zou worden, en zij bleven wachten op de markt. De sindaco trok zich terug in het raadhuis, maar zij bleven staan om te roepen. Zij wilden niet naar huis gaan voordat hij toegegeven had. Terwijl dit plaats vond, kwam donna Elisa er aan om den sindaco het testament te brengen van fra Felice.
Maar er was niemand, die op haar voorstel wilde ingaan. Waar zij kwam, antwoordde men haar, dat men te arm was, te arm. De vrouw van den sindaco wilde niet, dat haar dochters op den bazaar zouden helpen verkoopen. Don Antonio Greco, de eigenaar van het marionetten-theater, wilde niet komen met zijn poppen. De stadsmuzikanten wilden niet spelen. Geen koopman wilde goederen afstaan.
Donna Elisa zou hem hebben willen zeggen, welk een noodlottig testament het was. Maar zij zweeg om de zaak der blinden te kunnen bepleiten. "Pater Succi, die verordende, dat de blinden in zijn kerk mochten bijeenkomen, behoort ook tot de dooden," sprak zij nu. "Signora Antonelli, begint gij ook hierover?" zei de sindaco heel vriendelijk.
Wij kregen een gezegeld document van den vice-koning, dat wij ten eeuwigen dage onze vergaderingen in de Santa Lucia in Gesu mogen houden. En ik toonde den sindaco het document." "Wat antwoordde hij toen?" "Hij lachte mij uit." "Kan geen der andere raadsleden u helpen?" "Ik ben bij hen allen geweest, donna Elisa. Ik ben den ganschen morgen van Pontius naar Pilatus gezonden."
Ze hebben ons het licht onzer oogen opnieuw ontnomen." Donna Elisa's hart werd zoo warm, alsof er gesmolten lava over stroomde. Het was stellig een groot onrecht, dat men dezen ongelukkigen aandeed. Toen ging donna Elisa naar don Matteo. "Uw Hoogeerwaarde," zei ze, "heeft u gesproken met den sindaco?" "Ach, ach, donna Elisa," zei don Matteo.
"De sindaco is hier geweest," zei hij, "en de pastoor is hier geweest. Komt gij nu ook nog hier?" Het griefde haar, dat hij lachte en dat hij sprak van den sindaco en den pastoor. Het was toch zeker iets anders en van meer beteekenis, dat zij kwam. "Wilt gij mij zeggen," vroeg zij scherp, "of het waar is, dat wij hier vanavond oproer krijgen?" "O, neen," antwoordde hij, "hier komt geen oproer."
Marcia wil het niet afstaan; zij jaagt Ninetta weg, als zij om haar kind vraagt. Ten slotte moest Ninetta bij den sindaco om hulp vragen. En de sindaco heeft ons bevolen, haar het kind terug te bezorgen. "'t Is toch ook Ninetta's kind," zei hij overredend. Maar zijn woorden hadden niet veel uitwerking op de mannen van Corvaja.
"Vader Elisa," zei ze, "ge moest naar den sindaco gaan." De grijsaard herkende donna Elisa's stem en hij antwoordde met zijn grove oudemannenstem: "Gelooft ge dat ik gewacht heb tot gij mij dat zoudt zeggen? Denkt ge dan niet, dat het mijn eerste gedachte was naar den sindaco te gaan?"
De blinden zaten om hem heen, gelijk bloedverwanten, die zich verzamelen om een stervende, en wiegden hun lichamen van smart heen en weer. Daar waren de beide vrouwen van de hotelpoort, donna Pepa en donna Tura, dan was er oude moeder Saraedda, die genadebrood at bij den sindaco Voltaro. Er waren blinde bedelaars, blinde zangers, blinden van elken leeftijd en stand.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek