Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Geen verandering, geen ontaarding, geen verdorvenheid der menschelijke natuur, in al de geheimenissen der wonderbare schepping, heeft monsters voortgebracht half zoo verschrikkelijk en ontzettend als dit jongetje en meisje. Scrooge deinsde verschrikt terug.
Omringd door muren van huizen, begroeid met gras en onkruid, de groei van den dood van het plantenleven, en niet het leven zelf; een plaats waar veel te veel dooden begraven waren; vet van verzadigden eetlust. Wèl een waardige plaats. De Geest stond tusschen de graven en wees op één hiervan. Scrooge ging er bevend naar toe.
Bij het onheilspellende woord "mildheid," fronste Scrooge de wenkbrauwen, schudde het hoofd en gaf de geloofsbrieven terug. "In dezen blijden tijd van het jaar, mijnheer Scrooge," zei de heer, een pen opnemend, "is het meer nog dan anders wenschelijk dat wij iets zouden doen voor de armen en behoeftigen, die in dezen tijd veel te lijden hebben.
Hij had willen zeggen "kieskeurig tot op een haar," maar stelde het eerste ervoor in de plaats, als meer passend. "Toen ik leefde was ik je compagnon, Jacob Marley." "Kunt ge kunt ge gaan zitten?" vroeg Scrooge, hem twijfelachtig aanziend. "Jawel." "Doe dat dan."
Het vertrek was zeer duister, te duister om ook slechts eenigermate nauwkeurig te worden opgenomen, hoewel Scrooge, gehoorzamend aan een geheimen drang er in rond staarde, nieuwsgierig te weten wat voor een kamer dit was. Een mat licht, dat buiten scheen, viel recht op het bed; en op dit bed, beroofd en geplunderd, onbewaakt en onbeweend, lag het lichaam van een man. Scrooge keek naar het Spook.
"Ik bèn werkelijk over mijn tijd." "Zoo?" herhaalde Scrooge. "Ja, dat zou 'k ook gelooven. Kom es even hierheen, alsjeblieft." "Het is maar eens in 't jaar, meneer," pleitte Bob, uit het hokje komend. "Het zal niet meer gebeuren. Ik heb gisteren een beetje te veel pret gemaakt, meneer." "Nou zal ik je es wat vertellen, vriendje," zei Scrooge. "Ik wil iets dergelijks niet langer dulden.
Daar de koffer van jongenheer Scrooge nu boven op de diligence gebonden was, namen de kinderen afscheid van den schoolmeester zonder tranen te storten, stapten in en reden in vroolijke stemming de kronkelende tuinlaan af; de sneldraaiende raderen schudden de rijp en de sneeuw als schuim van de donkere bladen der coniferen.
"Oom!" pleitte de neef. "Neef!" antwoordde de oom streng, "vier Kerstmis zooals je verkiest en laat mij het doen zooals ik het wil." "Vieren!" hernam Scrooge's neef. "Maar u viert het heelemaal niet." "Laat me het dan laten voor wat het is," zeide Scrooge. "Veel goed moge het je doen! 't Heeft je altijd veel geluk gebracht!"
Daar Scrooge op dat moment geen beter antwoord klaar had, zei hij nogmaals "bah" en liet er op volgen: "Nonsens." "Wees nu niet knorrig, oom," zei de neef.
Dicht bij het wintervuur zat een mooi jong meisje, zóózeer gelijkend op dat hetwelk Scrooge zoo juist had gezien, dat hij geloofde, dat het hetzelfde was, totdat hij háár zag, nu een knappe bejaarde matrone, die tegenover haar dochter zat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek