Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Ik zal u even voorgaan naar boven." "Goed hoor, hij kent me wel," zei Scrooge, met zijn hand reeds op het slot der eetkamer. "Ik zal hier maar binnengaan, meisje." Hij draaide den knop voorzichtig om en stak zijn hoofd zijdelings door de deur. "Fred!" zeide Scrooge. Goeie hemel, wat schrok zijne aangetrouwde nicht.
Het deed den Geest veel genoegen hem in deze stemming te zien, en hij keek Scrooge met zooveel welwillendheid aan, dat deze bij den Geest als een jongen aanhield om te mogen blijven tot de gasten heengingen. Doch dit, zeide de Geest, was onmogelijk. "Zie, nu gaan ze weer een nieuw spelletje spelen," zeide Scrooge. "Nog één klein half uurtje, Geest, nog maar één!"
Nu eens noemden lieden die de zaak niet kenden, Scrooge Scrooge en dan weder Marley, doch hij antwoordde op beide namen. Het was hem alles hetzelfde. Ah, hij hield het mes zoo vast op den slijpsteen, die Scrooge! een uitpersende, vasthoudende, schrapende, naar zich toehalende, vrekkige oude zondaar!
"Zeker, dat zal ik beslist doen," riep de oude heer uit. En het was duidelijk dat hij dit meende te doen ook. "Heel graag," zei Scrooge. "Zeer verplicht. Duizendmaal dank."
Een vorstige rijp lag op zijn hoofd, en wenkbrauwen, en stekelige kin. Hij droeg zijn eigen lage temperatuur steeds met zich om; hij bevroor zijn kantoor in de hondsdagen; en ontdooide het niet één graad op Kerstmis. Uitwendige hitte of koude oefenden hoegenaamd geen invloed op Scrooge. Geen warmte kon hem verwarmen, noch winterweêr hem koud maken.
De Geest wenkte Scrooge om naderbij te komen, hetwelk deze deed. Toen zij nog slechts enkele schreden van elkaar verwijderd waren, stak Marley's geest de hand op, hem beduidend niet nader te komen. Scrooge bleef staan.
Het werd nu donker en het sneeuwde tamelijk erg, en terwijl de Geest en Scrooge door de straten gingen, was het heerlijk om den gloed van de helder brandende vuren in keukens en salons te zien.
En nu, zonder Scrooge er op voor te bereiden, stonden zij op een sombere, eenzame heide, waar reusachtige massa's ongehouwen steen in het rond lagen verspreid alsof het de begraafplaats van een reuzengeslacht was; en het water liep net waarheen het wilde of liever, dit zou het gedaan hebben, zoo de vorst het niet gevangen had gehouden en er groeide niets dan mos en brem en grof, ruw gras.
Een blijde Kerstmis, mijnheer!" "Meneer Scrooge?" "Juist," zeide Scrooge. "Zoo heet ik en ik vrees dat mijn naam geen aangename herinneringen bij u zal wekken. Sta mij toe dat ik u excuus vraag. En als u zoo goed wilt zijn" hier fluisterde Scrooge iets aan zijn oor. "God beware me!" riep de heer uit, alsof het hem den adem benam. "M'n waarde heer Scrooge, meent u dat?" "Zeker," zeide Scrooge.
"Het is voldoende als een mensch zijn eigen zaken verstaat en zich niet bemoeit met die van anderen. De mijne houden mij voortdurend bezig. Goeien middag, heeren!" Duidelijk ziende dat het nutteloos zou zijn om langer aan te houden, gingen de heeren heen. Scrooge hervatte zijn arbeid, met een verhoogden dunk van zichzelf en boertiger geluimd dan gewoonlijk.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek