Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Scrooge lag aldus te denken tot de klokken aanduidden dat er weder drie kwartier verloopen waren, en hij zich plotseling herinnerde dat de Geest hem een bezoek aangekondigd had als de klok één sloeg. Hij besloot wakker te blijven totdat het uur om was; en daar hij wèl-beschouwd evenmin den slaap kòn vatten als naar den hemel gaan, was dit misschien nog het wijste wat hij doen kon.
Voor hoeveel mag ik u inschrijven?" "Voor niets!" antwoordde Scrooge. "Wenscht u anoniem te blijven?"
Na eenigen tijd hielden de klokken op, en werden de bakkerswinkels gesloten; en toch was het eene aangename aankondiging, van al deze diners en het klaarmaken ervan in de ontdooide plek boven elken bakkersoven, waar het plaveisel dampte en de steenen eveneens schenen te koken. "Is er een bijzondere smaak in wat ge van uw' toorts sprenkelt?" vroeg Scrooge. "Zeker, mijn eigene."
"Volslag," zeide Scrooge, triomfantelijk, "en er komt niks." Hij zeide dit vóór dat de klok het uur sloeg, wat ze nu deed met een zwaar, dof, hol, melancholisch Eén. Op hetzelfde oogenblik schoot een hel licht in de kamer op en de gordijnen van zijn bed werden terzij geschoven door een hand.
Scrooge's gezicht werd bijna even lang als dat van den Geest. "Is dat de kans en de hoop waar je daar net van sprak, Jacob?" "Ja." "Dan geloof ik, dat dat ik 't toch maar liever niet wou," zeide Scrooge. "Zonder hun bezoek," zeide de Geest, "kunt ge niet hopen het pad te ontgaan, dat ik betreed. Morgen kunt gij den eerste verwachten, als de klok één slaat."
Ik geloof dat ik maar naar Bedlam zal verhuizen." Deze idioot had, toen hij Scrooge's neef uitliet, twee andere menschen binnengelaten. Het waren deftige welgedane heeren, prettig om aan te zien, die nu met hunne hoeden af in Scrooge's kantoor stonden. Zij hadden boeken en papieren in de hand en bogen voor Scrooge. "De firma Scrooge en Marley, geloof ik," zei een der heeren, zijn lijst inziend.
Niemand hield hem ooit op straat staande om met vroolijke blikken te zeggen: "m'n waarde Scrooge, hoe gaat het je? wanneer kom je me eens opzoeken?" Geen bedelaars smeekten hem, hun een kleinigheid te geven, geen kinderen vroegen hem hoe laat het was, geen man of vrouw die hem ooit den weg naar de een of andere plaats gevraagd had.
"Kerstmis nónsens, oom!" zei Scrooge's neef, "dat meent u niet." "Waarachtig wel," zei Scrooge. "Vroolijke Kerstmis! Welk recht heb jìj om vroolijk te zijn? Jìj bent arm genoeg, zou ik zeggen." "Kom nu," antwoordde de neef vroolijk, "welk recht hebt ù om knorrig te zijn? ù is rijk genoeg."
"De loopbaan der menschen voorspelt gewis soms het een of ander einde waartoe zij, zoo er in volhard wordt, onherroepelijk leiden moet," zei Scrooge. "Doch zoo er van dezen baan wordt afgeweken, zal het einde ook anders zijn. Zeg dat dit ook is met wat gij mij toont!" De Geest bleef als altijd onbewegelijk staan.
"Ik wou," mompelde Scrooge, zijn hand in den zak stekend en om zich heen kijkend, nadat hij zijne oogen had afgedroogd met zijn mouwboord: "maar 't is nu te laat." "Wat scheelt er aan?" vroeg de Geest. "Niets," zeide Scrooge. "Gisterenavond zong een jongen een Kerstliedje aan mijn deur; ik had hem graag wat willen geven nu. Dat's al!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek