Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Schier bewusteloos werd ik weggevoerd; nauwelijks had ik het besef om mijnen kleinen Ulrich op den schoot te houden, en alleen zijn gestadig geween en geschreeuw, hield mij, geloof ik, bij mij zelve. Werner was intusschen door een der ruiters op 't paard genomen: de knaap schreide luid en hield alleen op, toen de Spanjaard dreigde, hem in 't water te zullen werpen, indien hij zich niet stilhield.
Hij wist niet wat hij voor hen wilde doen, maar hij had ze lief, allen, met al hun gebreken en zwakheden. O, God! als eens de dag kwam, dat zij ook hem liefhadden! Hij werd uit zijn droomerijen gewekt doordat zijn vrouw de hand op zijn arm legde. Het volk was weg. Ze stonden geheel alleen op de stoep. "Ach, Gösta, Gösta, hoe kon je zoo doen!" Zij hield de handen voor het gezicht en schreide.
Wie weet? Wellicht spelen ook de kinderen in de woonstede van den zwijgenden Padre Salvi. Wellicht zingt men er: La Nochebuena se viene, La Nochebuena se va... De knaap schreide en kermde lang, en toen hij zijn hoofd ophief, zag hij een man voor zich staan, die hem in stilte gadesloeg. De onbekende vroeg hem zacht: "Ben je haar zoon?" De jongen knikte. "Wat denk je te doen?" "Haar begraven!"
Zij wachtte zijn antwoord niet af. Zij wenkte de dochter van den predikant en ging heen. Toen zij in 't bosch gekomen was, begon ze bitter te schreien en schreide tot zij op Ekeby aankwam. En eerst toen bedacht zij, dat zij vergeten had met Jan Hök, den soldaat, over vroolijker dingen te praten. In de boschhut bleef het doodstil, nadat ze was heengegaan.
Sisa sloot de hut, en bedekte de weinige sintels met as, opdat ze niet uit zouden gaan. Basilio prevelde zijn gebeden, en legde zich te ruste bij zijn moeder, die geknield bad. Hij voelde zich huiverig. Hij trachtte de oogen te sluiten en dacht aan zijn broertje, dat dien nacht erop gevlast had bij moeder thuis te slapen en dat nu schreide en van vrees beefde in een donkeren hoek van 't klooster.
De Majoorske slingerde haar pijp in 't vuur en ging op hem toe. Haar bewegingen werden op eens zacht als die van een moeder. "Nu, nu, mijn jongen." En ze trok hem naast zich neer op de bank bij de deur, en hij schreide, met het hoofd in haar schoot. "Wil je nu nog sterven?" Hij wilde opspringen, maar ze hield hem vast. "Nu zeg ik je voor 't laatst .... Je kunt doen wat je wilt.
Zij lag naar hem te zien bij het licht van een kaarsvlammetje, om toch maar niets, niets te verliezen van deze laatste uren; en ze schreide stilletjes, stilletjes...., om hem niet te hinderen en het voor hem niet nog zwaarder te maken. Eerst had ze willen opstaan, een verdoovend middel nemen om kalm te blijven. Maar ze bedacht zich: "Nee, niets van haar liefde, ook de pijn niet, wilde ze dempen.
Dan werd zij wakker en schreide wanhopig... Zoo lag zij eens, een nacht, na zwaar en kwellend droomen, half-slapend, half-wakker, in haar bed. 't Was zóó intens geweest, zij had zoo vast en zeker gemeend hem te zien, hem te hooren, dat haar hart er nog van bonsde en hamerde en dat haar hoofdkussen doorweekt was van tranen.
Plotseling scheen zij door een wilde angst te worden aangegrepen, zij liep weg, een stoel omstootende. "Hij is dood, mama, hij is dood!" Eenige oogenblikken van diepe stilte volgden. Marguerite, doodelijk vermoeid in haar fauteuil liggende, schreide niet meer. Juffrouw Gabin zwierf aldoor door de kamer.
De schroeven van de boot begonnen 't water op te malen. O man, man, wat heb je toch gedaan! schreide verwijtend de generaalsvrouw. De schoonzuster schreide zonder nog iets te durven zeggen. Driftig haalde de generaal zijn schouders op, nam voorloopig geen notitie meer van de twee huilende vrouwen. Zenuwachtig-gesticuleerend stond hij vóór de twee dikkerds en vóór Elsatje met Rikiki.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek