Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Mevrouw Gottwald lachte en schreide tegelijk; 't overviel haar zoo; maar de oude haalde haar toch over om mee naar boven te gaan om thee te drinken.
Hier dwaalde Oliver dikwijls rond en als hij dacht aan het armzalige graf, waarin zijn moeder rustte, ging hij somwijlen zitten en schreide stil; doch wanneer hij zijn oogen ophief naar den diepblauwen hemel boven zich, dacht hij niet langer aan haar, alsof zij in den grond lag, en zijn verlangend weenen om haar werd vrij van pijn. Het was een gelukkige tijd.
Jo schreide niet, ééns was zij op het punt te beginnen, maar ze bedwong haar aandoening, voelende dat Laurie haar onafgebroken fixeerde, met een mengeling van pret en aandoening in zijn ondeugende zwarte oogen.
De koning zag haar na, gezeten in zijn vergulden leunstoel, waarvan de twee omvattende armen het eenige vriendelijke schenen, in de leege zaal. Een paar groote tranen vielen op zijn kleed: de eerste die hij schreide, na jaren van vrede. Hij zal terug komen ... troostte hij zichzelf.
"Och wat zou ik ervan denken? Stellig!" antwoordde Sisa, haar zoon omhelzend. Ze had opgemerkt dat deze voor de toekomst in 't geheel geen rekening hield met zijn vader, en ze schreide stille tranen. Basilio ging voort met over zijn plannen te spreken met dat vertrouwen van zijn leeftijd, wanneer men alleen ziet wat men wil zien. Sisa zeide op alles ja, alles scheen haar goed.
Nu, òf Hilda 't gehoord had: ze was ook van schrik opgesprongen en had haar boek op den grond laten vallen. "Paf, paf, paf, paf ....!" 't Geluid werd nog harder. Een mooi beeldje op de schrijftafel viel en brak. "O, Juffrouw, wat zou het toch zijn," schreide Roosje met de handen voor 't gezicht. Hilda gaf geen antwoord, maar ze wist nu wel, waar 't geluid vandaan kwam.
Helaas, toen zij zich bukte, om haar gelaat te zien, raakten de krullen, die niet goed vastzaten, los en vielen in het stroomende water. Reneetje, op het gras gezeten, vervuld van spijt en boosheid en teleurstelling, schreide heete tranen, tot de wind haar deze verstandige woorden in het oor fluisterde: "Wat uit het water komt, moet tot het water terugkeeren."
Wat moest er van haar, arme daklooze worden. Gebrandmerkt en onteerd zou ze zijn, zoolang ze leefde. En 't was haar vader zelf, die haar 't gloeiend brandijzer in de schouders drukte. "Vader," riep ze nog eens, "wat moet er van me worden? De menschen zullen allerlei kwaad van me denken." Zij schreide en jammerde; zij was geheel verstijfd van kou.
En bij die woorden sleepte zij zich met groote moeite naar het midden van het terras, wanhopend de zoo brandende hitte te ontkomen en niet eens, maar duizend maal behalve van haar andere kwellingen, meende zij van dorst te sterven, schreide onophoudelijk weer en jammerde over haar ongeluk.
Toen trok zij de geldlade uit en die was zoo boordevol, dat zij die nauwelijks kon openschuiven. En terwijl zij haar geld telde, schreide zij, alsof al de geldstukken valsch waren. Want wat baatte het haar al deze vuile bankbiljetten en deze groote bronzen munten te bezitten, nu zij Gaetano verloren had!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek