Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 november 2025
Ja, hoor, daar zat de hond met de oogen zoo groot als een bord. "Kom, kijk me maar niet aan, alsof je mij opeten wilt," zei de soldaat. "Je oogen zullen gaan tranen, als je zoo strak kijkt. Zie hier liever eens naar. Zie je wel, dat is het schort van je vrouw. Kom, kwispelstaart maar eens. Kijk, nu zet ik je netjes op den vloer, brave hond! Zoo, moet je over den kop gestreken worden ook?
De vrouw kwam dadelijk naar hem toe, de rechterhand onder haar schort, al vast klein geld puttend. Zij haalde er 'n heel greepje te voorschijn en met haar linkerhand nam zij 't vijffrankstuk op, en bekeek het even. Deeske en Theofielke staarden onverschillig door het raampje naar buiten, den kronkeligen landweg in.
Toen de oude heer er alleen met een glimlach op antwoordde, schudde de oude dame haar hoofd en streek haar schort glad om een nieuwe toespraak te beginnen, doch de heer Brownlow hield haar tegen. »Stilte!« zei de oude heer, met een vertoon van boosheid, die hij in 't minst niet voelde. »Laat mij nooit meer den naam van den jongen hooren. Ik heb gescheld om u dat te zeggen. Nooit.
En hij wentelde zich al verder en verder naar beneden, terwijl hij zong: »Niet in z'n bloote velletje, Maar in de schort van Nelletje, Ha hi, ha ha, ha hi, ha ha, Ha hi, ha ha!« Twee neuzen te zoek. Toen de kinderen den IJseldijk een poosje op- en afgerend waren, gingen ze naar het Katerveer. Ze voeren ook even over de rivier heen. »Nu staan we op de Veluwe,« zei meester.
"Wat schort er aan? wat deert u?" riepen Mom en Botbergen, als uit één mond. "Gij waart misschien niet van mijn tegenwoordigheid in deze woning verwittigd?" vroeg Eugenio, vooruittredende. "Neen!" antwoordde Magdalena, met een onzekere stem: "mijn oom, wien ik op straat ontmoette, had mij alleen gezegd, dat ik den Heer Mom hier zou vinden en mij het wachtwoord gegeven, maar...."
Hoe kon haar vader zóó dom zijn. Ze nam haar schort aan de tippen vast, op alle gebeurlijkheden voorbereid. In ieder geval bij smart en bij vreugde waren hier tranen te verbergen.
Haar kleur verschoot, zij kneep Magdalena bevend in de hand, keerde zich om, wenschte den huisgenooten vaarwel en spoedde zich, zonder naar hun herhaalde dankbetuiging en heilwenschen te hooren, de deur uit met een zoo overhaasten stap, dat Magdalena haar nauwelijks volgen kon. "Mijn hemel, Freule!" zeide deze, terwijl zij zich, den dijk langs, naar het veer begaven: "wat schort u?
De Scheveningsche vrouwen-dracht is aldus te omschrijven: Zij draagt vijf rokken over elkaar van verschillende kleur en stof, waarvan de bovenste van zwart thibet of merinos is. Daarover draagt zij een zwart schort, des Zondags van zijde. De bekleeding van het bovenlijf bestaat uit een jak van gewone katoenen stof, grijs van kleur, of bruin, of blauw.
"Wat hebbe we geslapen, hè?" "Ja." "Kom sla de beesten nou van je schort!... Scheelt d'r wat an?" "Nee.... Niks.... Alleen maar zoo gek gedroomd." "Ik stik, zoo droog as 'k in me keel ben." "Ik ook." "Kom, wat soes je nou nog!"
"Ei wat Keesje;" zei ik, "de wind is niemendal schraal. Maar daar schort iets aan, man! Hebje een courant verloren?" Keesje schudde het hoofd en ging hardnekkiger dan ooit aan het schuieren. "Kees!" zei ik: "Je bent te oud om verdriet te hebben. Is er niets aan te doen, vrind?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek