Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Maer hy dunckt sich selfs te blosen Als de morgenstondsche roosen, Zedert hy den wederslagh Van haer oogh in 't sijne sagh. Soo verlicht der Sonnen-luyster Aller wegen alle duyster, Soo is heel den Hemel schoon Om het bij-zijn van de Goôn.
Alleen zijn edele afkomst trekt hem voor de geest. spelen ontrent = zich bewegen om. Vgl.: "maer alle mijne sinnen spelen noch ontrent uwe laetste redenen." 1119. vast sit op haer en sagh, zit op haar te zien; vgl.: "Sy leyt er op en maelt als met de gantsche kracht Oock midden in den droom, en in den middernacht." "Hy sit op haer en loer bijnaest den ganschen dagh."
Maiombe die alreeds den ridder had vernomen, Begon van stonden aen voor hare nicht te schromen, En maeckt* haer daer ontrent, op datse mocht verstaen Wat haer de ridder seyt, en hoe de saken gaen. 480 Constançe was begaeft met soo een aerdigh wesen Dat niemant haer gelaet genough en heeft gepresen, Daer vloeyt uyt haren mont soo aengenamen lagh, Dat sy de gunste won van die haer maer en sagh.
Van den Lande van Oversee moet gedicht zijn na den val van ST. JEAN D'ACRE en in der Kerken Claghe hooren wij den dichter zeggen: Wat sagh ic in den spieghel claer? Mijn oude leven, mijn graeuwe haer, Hoe sterven es met mi gheboren! Tusschen deze twee gedichten bestaat eene vrij nauwe verwantschap.
Ick weet dat eens de vos bedroogh den slechten* raven, Als hy na spijse socht om hem te mogen laven*; 510 De raef had lecker aes en drough het in den beck, Dit sagh de loose vos, en speeld' hem desen treck: Hy seyt hem, Aerdigh dier dat geestigh weet te singen, En zijt van outs geleert* in alle soete dingen, Ey schenckt ons nu een reys een deuntjen na de kunst, 515 Dat sal ons heden zijn een teycken uwer gunst.
Maer juyst in dit gepeys doen sagh hy Pretiose, 705 En* scheen in haer gelaet gelijck de versche rose, Oock* schoonder alsse plagh.
Het is nu derthien jaer, of luttel min geleden, Dat ick mijn reyse nam door al de Spaensche steden, 1190 En door het platte lant, ick sochte mijn bejagh, Tot dat ick in Madril een aerdigh meysjen sagh, Een kint nau twee jaer out behangen met juweelen, Daer ick, na mijn verstant, behoorde van te deelen,* De voester, soo ick sagh, die stont daer op de straet, 1195 Met seker kamer-maeght verwerret* in de praet.
Het kon syn frissche jeught, syn wel-gemaeckte leden 45 Tot alderley gedans* en alle spel besteden*; In vougen dat het volck, en wie het maer en sagh, Sigh van het aerdigh dier als niet versaden magh.
Men u op uwen steel sagh flaeuwen en beswymen, Die waert des vreyers wensch, der oudren soete hoop. Uw geest gebluscht is en de fackel van uw Hymen, 't Is kostlyck, dat om gout noch tranen is te koop.
Maer t'wijl dit selsaem volck op hare wijse leefde, En sonder vaste plaets in alle landen sweefde, Een maeght van Murçia die sagh den edelman, En hoe hy al de jeught in schoonheyt overwan. 880 En hoe syn heus gelaet en syn beleefde zeden, Syn oogh, syn hoofsche tael, syn wel-gemaeckte leden Zijn anders in gestel* als oyt een heyden plagh, Of alsse daer ontrent een heer of ridder sagh.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek