Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Ze glimlachte, nam de broze bloem aan en de wit-fluweelen kroon bladerde vijfvoudig op hare hand. Ik wilde ze .... plukken juist, stamelde ze blozend. Ja, hernam Rupert, maar laat deze u herinneren dat het u vrij stond haar met mij op de klip te halen. Ze dankte hem en blikte mijmerend door de ruit van den wagen die glansde in de sterke zon.
"Fel koud; het sneeuwt." Zich toen tot zijn dochter wendende, die op het bed bij het venster zat, riep hij haar toe, met donderende stem: "Haast u, van 't bed, luiwammes! Zult ge dan nooit iets doen! sla een ruit in!" Bibberend sprong het meisje van het bed. "Sla een ruit in!" herhaalde hij. Het kind was als versuft.
Ja.... o ja.... maar neem dat niet in acht.... ik bid u.... Zij gingen de hooge spiegelkas voorbij, en zij zagen zichzelven in de zilveren ruit staan. Hunne blikken kruisten overeen en stieten verder aan tegen de blikken van hun evenbeeld. Ze schrokken allebei. Hemel! riep hij uit, wat hebt ge u mooi gemaakt! Denkt ge? Nooit streelde dieper haar zijn lof.
Ik bekeek deze voorwerpen, welke mij eigenlijk bijzonder weinig belang inboezemden, zoo lang, totdat de wasem, welken mijn adem op de glasruiten had teweeggebracht, die aan mijn oog onttrok, en bleef toen kijken, totdat ik bespeurde, dat mijn gedachten ergens anders waren: ik bespeurde zulks, zeg ik, en wel aan een onwederspreekbaar teeken: ik had namelijk met den vinger een H en een B in krulletters op de ruit getrokken.
Nu ligt hij daar vuurrood op zijn peluw en spreekt wartaal; hij gelooft dat hij met knikkers speelt en zingt straatliedjes. De moeder heeft het overblijfsel van een omslagdoek voor het venster gehangen, om daarmede een gebroken ruit dicht te stoppen; daarboven blijven nog slechts twee ruiten over, die het naargeestige grauw der lucht laten doorschemeren.
De vrouw van Danilo deed een stap naar de deur; men zou haar voor een steenen beeld gehouden hebben, dat trachtte te gehoorzamen aan een bevel, dat zij niet begreep. "Vervloekt wijf!" riep de officier woedend. Maar iemand, die buiten stond, trok hem uit de ruit terug. Nu vertoonde zich het gezicht van een anderen officier.
Wijl je mij reikt de witte kelk van je hals, weer ik voorzichtig rozeblaadjes op wijn je lippen, zoekend de koele sneeuw van je tanden. Ligt eindeloos wit het witte winterland: je liefde kroon ik met witte vogellijmbessen, kransen van roodborstjes slinger ik om je hals! Blank in de witte sneeuw geplant staat de blinkende brand van het licht door de ruit.
"Kijk grootmoe, er komen golfjes in, hè, hoor es!" "Kom hier maar," zei Grootmoe verschrikt door de vreeselijke windvlaag. "De ruit kon wel eens inwaaien. Ga er niet zoo dicht bij staan. Hier kan je ook kijken." "Het water komt al verder. Straks kan moeder er niet eens door als ze thuis komt," merkte Bart op. "Welnee," zei grootmoe, "dat duurt nog zoo lang.
Tusschen de treden van dit trapje was ruimte. Als je nu, achter de toonbank, op je hurken ging zitten, kon je tusschen die treden door kijken, en dan zag je een ruit vertikaal. Achter deze ruit was een kokertje, een lichtkokertje voor de keuken, en dat was mijn kamertje. Men kan begrijpen, hoe licht het er was.
Maar stel je gerust, tegen mijn jaardag kindlief, zullen we het hier eens heldertjes overdoen, en, al bedanken papa en mama dan óók weer uit een bespottelijke mesquinerie, we zullen zorgen dat jij er bij komt. Met mijn zijden ruit nog van Den Haag zul je een heele parade maken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek