Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
Te middernacht schrokken ze plotseling op door het gejank van een hond in de richting van het huis. »We zijn ontdekt!" fluisterde Kees tot Petinggi. »Ik geloof het niet, heer! De wind is hierheen; die hond kan ons niet geroken hebben." Kort daarop zweeg het gejank en ofschoon de Dajaks lang luisterden, bleek Petinggi gelijk te hebben gehad.
Pa ging, zooals ik boven reeds vertelde een toertje maken; onderweg kwam Pa een stuk of vijf heeren tegen. Drie sloegen een anderen weg in en twee volgden Pa's rijtuig in de Kaboepaten. Pa zond iemand op de heeren af om hen te verzoeken binnen te komen. Ze schrokken natuurlijk, toen ze hunne vergissing bemerkten en iemand naar zijn eigen huis gevolgd hadden. Wat te doen nu?
Andere heeren snoten hun neuzen; eenige deden het met hun rug naar de tafel en snoten half achter de ruggen van die naast hen zaten; twee dames schrokken even. De jonge meisjes staarden vóor zich en hielden de handen op elkaâr gedrukt achter het leêge soep-bord, andere bekeken de bewegingen van het licht tegen de muren en namen den schijn aan hun armbanden in orde te doen.
Toen ze het later gewenscht oordeelde, om nu en dan den duivel persoonlijk te laten optreden, werd die rol toebedeeld aan mijn vader, die zich met zijn harde stem en leelijk gezicht uitstekend daartoe leende. Vele lichtgeloovigen schrokken van hem, maar op een goeden dag kwam er een brutale kapitein, die den duivel doorstak.
»Meneer had alles begrepen, en hij had erg met Vader te doen." »En waren ze niet boos?" »Neen, ze schrokken natuurlijk wel erg, en Mevrouw werd wit. Ach, ze konden het geld ook zoo best gebruiken. Maar Meneer zei: Uw man heeft geen schuld. Het is zeker Gods wil geweest." We waren duizend pond lichter. De houding der getroffenen tegenover ons veranderde in niets.
Wij mogen hem geen geloof weigeren, waar hij ons vertelt van den vraat die zijn vinger in de keel placht te steken om daardoor zijn volle maag te ontledigen en opnieuw aan het schrokken te kunnen slaan.
Ze schrokken plotsling op.... 't Was bijna heelemaal donker; dof sloeg, ergens ver, een torenklok zes uur.
Oom zat, met een krant, zijn bittertje te drinken in de waranda; tante ruimde 't werk op waar ze aan bezig geweest was.... Ze schrokken verbaasd op toen ze Bernard zagen, zoo onverwacht, midden in de week. "Gut! Bernard!.... Hé! Ben jij daar?" Hij had een kleur van opwinding en hard loopen. "Ja," zei hij, driftig zijn hoed neergooiend, en neervallend in een rieten warandastoel.
Hij was geen oogenblik te vroeg, want reeds klonk het geluid van stemmen aan de deur en kort daarop verlichtte het roodachtig schijnsel van fakkels het gansche vertrek. De wachten schrokken op uit hunne sluimering en grepen haastig naar hunne wapens, daar trad reeds koning Mark, van de mis teruggekeerd, de zaal binnen.
In assieblief is assie zamengesteld uit as 't je, en daar is 't geassimileerd aan s en dus dubbel in het gesproken woord en schrift beide. In vele woorden houden zij bij de opening nog de oude sk aan in plaats der Hoogduitsche sch; b. v. skaar, skeuins, skoten, skrokken, voor schaar, schuins, schoten, schrokken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek