Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Zoo begint een stichtelijke opwekking tot menschen van allerlei nering of bedrijf met deze regels: Omme 't ghebrec van goeden lone Blijft menich rijm te makene scone Van den dichters openbaer Die lustelic te hoorne waer .
De zanger scheen zijn lied voor de vuist te maken, doorgaans het rijm treffende, zonder veel moeite te doen om er zin aan te geven; en de geheele troep stemde nu en dan in met het refrein: "Ho! ho! ho! boys, ho! Ho! yo! hi hi! oh!"
Zij zijn zoo aandoenlijk, zoo teer in hun onbeholpen vormeloosheid. Niemand kan wenschen ze in 't keurs van rijm en maat gesnoerd te zien. En toch is 't zoo weemoedig te denken, dat misschien juist hun onvolkomenheid oorzaak was, dat ze niet op tijd werden afgezonden. Ik smeek u lees ze, en heb ze lief.
Reeds de meesterlijke wijze, waarop Shakespeare al deze versmaten bezigt, verbiedt aan dit blijspel een zeer vroegen oorsprong toe te kennen. Veeleer moet men er uit vermoeden, dat het afkomstig is uit den tijd, dat hij gewoon was zijn gedachten in rijm uit te drukken, zijn "Venus en Adonis" en ook Sonnetten schreef.
Weer verder eischte hij plechtig eene verklaring van den teedersten aard, aldus uitgedrukt: "Ik hoop te hooren uit je mond Da' j' die Van Bavik aklig vond." terwijl het gedicht met het kunstmatige rijm besloot: "Ik ben hetgeen je misschien gist Hij die zich noemt, vriend Barend Flitz." Vrouwengeduld! Engelachtig geduld! Suze wij bewonderen het uwe.
Dit voorval van den Heer B..... en zijn vrouw, van Mâcon, want zij werden met naam en toenaam genoemd, heeft mij hier eene uitweiding doen maken; doch mij dacht, dat kwam zoo eens in het rijm te pas, en waarom zou ik het 'er dan niet bij voegen. Nu weder aan mijn reisverhaal. De wind was gaan leggen en het weder zacht, zoo dat ik boven op kon gaan zitten.
Toen, in zijn koninklijke dicht, schalde Shakespeare hun dood uit met de klaroen der eeuwen, En heeft Tennyson's liefelijk, droevig rijm den lijkzang gezongen. Maar hoe? Weet ik niet langer hoe 't behoort? Laat ons juichen dat Europa tot ons komt! En in het altijd en eeuwig der toekomst zijt beiden mijne lieve zusters, oude en nieuwe wereld. Vrees niet, Muze!
Geheimraad Goethe paste wel op dat zulk vermaak niet te ver ging, of te veel tijd in beslag nam. De oude boeken die hij zelf had doorgeblokt werden uit de stoffigheid opgediept: Romeinsche antiquiteiten en Grieksche fabelleer, een bijbel met prenten en een aardrijkskundeboek op rijm.
Het eigenaardig soort van rijm, dat wij in den Renout van Montalbaen aantroffen, waar steeds een of andere heilige in den rijmnood moet voorzien, vinden wij in den Ferguut terug .
In "De klucht der vergissingen" zijn deze verzen over het algemeen regelmatiger dan in "Veel gemin, geen gewin", waar soms alleen het rijm uitwijst, dat er verzen bedoeld zijn; men zie daar b.v. IV. 2. 29, de regels: "Zoo dorre planten" enz.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek