United States or Kazakhstan ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Werk plezierig," zei mat Eleazar. "Plezierig! Plezierig!" herhaalde de man monotoon en flauw-lachend. De trap kraakte stug onder zijn voeten, nu hij naar boven ging. Hij bewoonde de kamer bòven Suikerpeer. Amerika had 'm verwend. Hij had niet meer kùnnen slapen, sámen met Dovid op den grond van de alkoof, bij tante Reggie, Saartje en Moosje. Hij woonde alléén, at bij Reggie.
Essie liep met emmertjes, Mijntje liep met emmertjes, Rebecca kwam voor niks de trap af. De ééne kraan was voor 't heele huis, voor een- en twee-hoog. Ze waren gewoon bij Reggie an te kloppen. Nou had niemand 'n drup. "As 't hier warrem wordt hei-je kans dad-ie springt", sprak de blinde bezorgd. Essie gaf den raad warme lappen tegen de buis te leggen.
Suikerpeer, druk, geluid dat uit achterkeel lodderde, lachte dan dik op, haar aanziend met bewerend gebaar, zangrig herhalend: "'t Zijne geen kindere, Reggie.. Wattè?.. Ze kòmme, ze kòmme!".. En gevraag ging weder over de tafel van mond tot mond, zonder Eleazar eenige warmte te geven.
"Is dat uitblijve!" , klaagde tante Reggie. Hij glimlachte lichtschuw, pogend te zien wie er waren, struikelde haast over 'n matras, waarop vier kinderen sliepen. Bij de tafel zaten Suikerpeer, Essie z'n vrouw, tante Reggie, Dovid, Mijntje, de oudste dochter van Suikerpeer en twee vreemden, 'n magere man met 'n langen baard en 'n jong meisje met loskrullig zwart haar.
Goddank, 't feest van gister werd niet door 'n zuren morgen verstoord. Frisch van gelaatskleur duwde hij de deur open, stutte achteruit. Over tante Reggie, naar de zij van de glazen kast, zat Druif, de onderrabbijn, kouwlijk-verschrompeld in 'n jas met bonten kraag. Er broeide iets. Hij voelde 't an 't plotsling gezwijg, an 't gezicht van de blinde, die niet bewoog, toen ze 'm hoorde.
"Ontrieve! Ontrieve!", drong Reggie aan: "hoe ken u mijn ontrieve? We hebbe j
"Tante Reggie", zei-ie toen en z'n grijze oogen keken star van lichtenis door de tullen gordijntjes naar de in kou gebleekte binnenplaats: "as 't zoover met mijn is gekomme,
"Zoo das mòoi!", verweet Eleazar zelf er om lachend: "jullie most 'n pak voor je broek hebben.. Mot j'r meer heen voor tante Reggie?" "O jee zoo dikkels", blufte ze weer, blij dat ze die dingen mocht doen: "van de week bin 'k driémaal gewees eens met-è met-è wat was 't ook weer? met-è deken en eens met 't ganneke-ijzer enne gister met tante d'r sjabbesgoed... Mod-je nie ete, oome?"...
Hij wou de deur van Poddy openen. "Hier bòven!", riep ze in fluistring. Als 'n dief sloop-ie de tweede trap op. "'k Ben hièr vast gegaan," zei ze klappertandend: "vóor Joozep na bed komp die zit nou nog lekker an tafel te slape". Voor de kamerdeur, warmde-die 'r koude handen. "Waar bleef je zoo lang?" "Tante Reggie is niet goed in orde."
Reggie, voorzichtig, doorploos den visch met 'r vingers, bang voor de graten, lei de schilferstukjes op de boterham. Dovid, zwijgend, uitgehongerd, vrat den harden bokking met graten en vel, lepelde de rijst en de erwten zoo driftig, dat Essie verwonderd 'r hoofd schudde. "Dovid jij vreet je 'n barschting!", waarschuwde ze.