Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 mei 2025
En je zal toch ook nooit iemand kwaad doen van wien ik hoû, niet waar? Niet zoolang je van hem houdt, was het onwillige antwoord. O, en ik zal altijd van hem houden! riep zij uit. En hij? Och, natuurlijk. Dat zoû ik hem ook raden. Zij ontstelde even. Toen lachte zij weêr en stak haar hand door zijn arm. Hij was nog maar zoo een jongen.
Dit nu is niet aan te raden, daar het veel last veroorzaakt en het veelvuldig verplaatsen voor teedere planten licht schadelijk zou kunnen zijn. Ook in dit geval doet men dus beter het venster gesloten te laten.
Daardoor is de kous en de voetbekleeding daar een zinnebeeld van het huwelijk, evenzoo als elders de trouwring. Tegenwoordig nog is er in Oost-Rusland een traditioneel lied, dat jonge meisjes zingen bij het raden naar haar toekomstigen echtgenoot. Het thema van dat liedje is: kom en trek mijn kousen uit.
Maar zij schudde het hoofd. Ik droom, ik fantazeer! lachte ze in zichzelve. Het was heel eenvoudig. Ik maak het maar zoo ingewikkeld, omdat ik daar pleizier in heb. Maar zoodra ze dit dacht, voelde zij iets, dat die gedachte intens loochende. Eene intuïtie, die haar de essence der waarheid wilde doen raden en dit niet geheel en al vermocht. Zeker, er was toch iets.
Als hij in de lucht keek, kon hij toch raden dat de regen en de vuiligheid gister al was uitgevallen en dat zijn lijf vandage zou bevrijd blijven; 't geluchte was toen nog, grijs met zware wolken die over de daken voeren.
De vrouwen staan verbaasd en sprakeloos; het meisje met de handen tot den vader gericht; de moeder met de handen dreigend in de lenden. Wat den jongeling betreft, deze is verbitterd over den gekken toestand, in welken hij zich nu geplaatst ziet. Gewis kan hij de oorzaak er van raden, want een grimlach van ongeloof zweeft op zijn aangezicht.
"Ik kan er twee honderd gulden meer verdienen, maar ik wou toch niet graag van Loosdrecht weg. Ik zal het daar zoo eenzaam hebben. Ik weet niet wat ik doen moet." "Niet?" vroeg Jannetje. "Neen, 't is erg moeilijk, Jannetje. Wat zou jij me raden?" "Niets! Ik kan er niet over oordeelen." Zwijgend liepen ze samen voort.
»Spreek daarom niet in raadsels, want ik ben niet vlug in het raden." »Dat zijt gij wel," hield Barine vol. »Maar wij hebben inderdaad geen tijd te verliezen. De schoone duif was dus een goede gedachte, en wat er in dat korfje was, zult ge dadelijk hooren. Zie eens moeder, wie er ook anders over denke moge, en of ook iemand ons beklaagt: zoo kan het hier niet voortgaan!
Dat doe je om mij,.... zie je, en dat vind ik toch ook niet prettig. Zoo zijn wij nooit samen geweest! Praat met mij ronduit over alles wat je hindert, en ik zal mijn best doen je.... te raden,.... te helpen...." Dat was heel hartelijk bedoeld, Bernard hoorde 't. En toch deed 't hem pijnlijk aan, met naar-weeë schrijning. Hij wist zelf niet hoe 't kwam.
Toen de arme hem verteld had, hoe moedeloos hij eerst geweest was en later, toen de mooie plant opkwam, hoe vol blijdschap en hoop toen beloofde de boer dadelijk te raden en te helpen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek