Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Hij ziet hem de kamer verlaten en straks is de deur weer gesloten. "Heb je nooit pijn op de borst Coba?" "Nee August." "Kun je goed ademhalen. Zóó diep, diep ophalen? Probeer het eens flink!" Jacoba voldoet aan Helmonds verlangen, doch met een afgewend gelaat. "Ja 't is wel vreemd dat ik nu juist op mijn laatsten bruigomsdag hier bijna aan 't praktizeeren zou raken.
"Probeer je eens in mijn plaats, als buitenmensch, te stellen. Wij plattelandsbewoners zorgen er voor onze handen zoo te onderhouden, dat men er gemakkelijk mee kan werken; daarom houden wij onze nagels kort en stroopen zelfs dikwijls de mouwen op. Hier laten ze de nagels zoo lang mogelijk groeien."
Met uw dood? Want gij wordt stellig overwonnen." "Dat zullen we afwachten." "Probeer eerst uw kracht eens, en doe mij dit eens na als gij kunt." Dit zeggende nam hij een grooten zwaren steen, en tilde dien op. Hij bezat groote spierkracht, en stellig zou niet een zijner Roodhuiden in staat zijn geweest het hem na te doen.
Hij stond dit monster van pracht aan te gapen, doch hoe langer hij zijn neus tegen hem optrok, des te smeriger en te slordiger scheen hem zijn eigen plunje. Geen van beiden sprak een woord. Als de een zich bewoog, deed de ander hetzelfde. Zij bleven elkander aanstaren, totdat Tom uitriep: "Ik kan je wel aan." "Probeer het dan eens." "Zeker, ik kan wel, als ik maar wil." "Dat kun je niet."
Welnu, laten we eens veronderstellen .... Ik zou een goede courant willen ... O, niet groot ... goed, en een die geen phrases maakt ... Zoo!" "U bent veeleischend," viel Rodolphe hem in de rede. "Een courant zonder phrasen!" "Ja, zeker. Let nu goed op!" "Dat probeer ik!" "Een courant, die alleen berichten geeft over den gezondheidstoestand van den koning en de goederen der aarde.
Toen zag hij, dat de ganzerik het nog erger had dan hij. Het dier lag nog op dezelfde plaats, waar hij was neergekomen, en het scheen, alsof hij stervende was. Zijn hals lag rechtuit op 't veld, zijn oogen waren gesloten, en zijn ademhaling was nog maar een flauw zuchten. "Lieve Maarten Ganzerik," zei de jongen, "probeer een slok water te nemen. Van hier naar het meer is 't maar twee stapjes."
"Ik vrees," zei-ie met zekere benepenheid, nu het Wonder hem omzat: "dat 'k 't heele dorp voor 't tuinhek krijg als 'k 'm buiten probeer." "Ja," schuchterde mevrouw: "dat kun je bùiten niet doen, Piet. Als 't nièt lukt, geeft 't 'n schandaal...."
"Ik heb wat vleesch voor je meegebracht, buurman," zei ze. "Probeer eens, of de hond daar ook een stukje van lust." De blinde hield den hond een stukje toe, maar niet eens in vleesch had het arme beest trek. Zijn baas zuchtte. "Och, Juffrouw," zei hij, "als ik dat beest moest missen, zou ik mij geen' raad weten. Geen mensch is zoo lief en hartelijk voor mij, als dat stomme dier.
"Laat mij je helpen om op te staan," zeide hij tot zijn vriend. "Laat mij maar liggen, Frans!" antwoordde deze. "Misschien bedaart het van zelf. Op het oogenblik doet mijn voet mij onlijdelijke pijn." "Kom, probeer maar eens, Piet!" hernam de andere. "Als je eens over de schutting bent, zal het wel schikken." "Maar ik kan wezenlijk niet opstaan," hervatte Pieter. "Eilacy, ga jij er maar over.
Gerard sloeg de handen tegen zijn voorhoofd. Hij klaagde tot zichzelf: "Is 't zoover met je gekomen? Onthef den armen man van zijn pacht toen je vader nog leefde, woonde hij al op 't land. Laat 't volkje naam zegenen, en niet vervloeken." De gestalte naast hem spotte: "Probeer je niet te verzetten, want dat lukt je toch niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek