United States or Azerbaijan ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Een door zijn stem zeer de aandacht trekkende bewoner van de romantische wildernissen van Nieuw-Zeeland," zegt Rochelas, is de Poë of Toeï. Zonder overdrijving kan men van dezen wondervogel zeggen, dat geen van de zangers der Europeesche wouden zich met hem meten kan. De harmonie en de zachte liefelijkheid van zijn gezang komen mij volkomen onvergelijkelijk voor.
Weliswaar stond hij een oogenblik besluiteloos vóór hij de deur sloot; en ook keek hij er eerst behoedzaam achter, alsof hij half en half verwachtte verschrikt te worden door Marley's staartpruikje, uithangend in den gang. Doch er was niets achter de deur, behalve de schroeven en moeren die den klopper vasthielden; daarom zeide hij: poe, poe! en sloot de deur met een slag.
Hoog!" dadelijk: "Poe!"; dan zegt hij echter ook niet: "Bravo, bravissimo!", alsof hij weet, dat hij een fout heeft gemaakt. "God zegen je! A Dio! God zegen je!" zegt hij, als de bezoekers weggaan. "Wat wou-je? Mij slaan? Wat wou-je? Mij slaan?" Hij begint dan geweldig te schreeuwen, alsof hij slaag krijgt, en roept vervolgens: "Wat? slaan? Mij slaan? Pas op, kerel! Mij slaan?"
»Leve Poë!" klonk het door de zaal. »Ik beschouw al het geschrevene als spelen met de pen," ging Barbicane voort, »maar het heeft ook niet ontbroken aan ernstig gemeende voorslagen om onmiddellijk met de maanbewoners te correspondeeren. 't Is eenige jaren geleden, dat een Duitsch wiskundige voorstelde, een commissie uit geleerden bestaande, naar de steppen van Siberië te zenden.
En toch, telkens als ik weer passeerde, gingen ze voort, en altijd weer te vergeefs, mij lastig te vallen met hun verzoeken. Vandaag nog vraagt een van hen: "Een piaster voor Moelai Idriss?" "Nee!" En pas ben ik een paar passen ver, of hij roept mij een der gewone scheldwoorden na: "Ya! carra! Eh! poe!"
"Ja, schunnig ziet-ie er altijd uit. Maar nooit college loopen, is toch geen manier." "Nee; maar vertel verder; ik vind 't zoo leuk.... vertel ook over de andere menschen van 't dispuut. Wie is de aardigste?" "Hij," zei Gerard en wees op Hans; Go had gehoopt het gesprek zoo op Van Neerwinden te brengen; maar de geprezene had zich al weer in Poe verdiept, en stoorde zich niet aan den lof.
Een oude gloed van gobelins aan de muren, en die, meendet ge, waren toch echt.... Och, och, alle duivels, het is papier van zooveel de rol! Maar gelukkig! daar komen tenminste menschen de kamer binnen. Ah, Lucius, ouë Romein, men ontmoet een van jou slag niet elken dag. Mag ik eens nader kennis maken? Maar pòe! Wat mankeert die vent!
Zoo is ook zijn woordenkeus niet, zooals o.a. die van Poe, bepaald door een onverbiddelijke noodwendigheid, maar hij stelt zich wel eens tevreden met een ietwat retorische uitdrukking mits zij den stroom van vers en gedachte niet belemmert. Zijn woorden zijn druppels, die men niet een voor een, maar altijd in die strooming beschouwen moet.
Hij vraagt: "Hoe spreekt het hondje?" en blaft vervolgens. Daarna roept hij: "Fluit het hondje!" en fluit den Hond. Als men hem beveelt: "Schiet!" dan roept hij "Poe!" Soms laat hij een geheel kommando hooren: "Halt! richt u! Halt! Schouder 't geweer! Aan! Hoog! Vuur! Poe! Bravo, bravissimo!" Soms laat hij het kommando "Vuur!" weg en roept na: "Aan!
"Vriend," antwoordde mij het oude opperhoofd Nepia Faratao, nadat de algemeene vroolijkheid over dit voorval een weinig bedaard was, "uw bewijsvoering is volkomen juist; maar mijn Mokai, dien zeer schranderen Vogel, hebt gij toch niet overtuigd!" Naar het schijnt, hebben de Nieuw-Zeelanders van oudsher den Poë zeer graag in een kooi gehouden.
Woord Van De Dag