Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 oktober 2025
Ik neem het u niet kwalijk, dat gij dit niet weet, want gij zijt nog jong en onervaren; maar indien gij in uw nieuwe betrekking wenscht vooruit te komen, moet gij mij niet tegen- maar in de hand werken." "Ik zou gaarne een paar wenken ontvangen," zeide de detective, van toon veranderende. "Welke stappen hebt gij gedaan?" "Tangey, de portier, is bespied geworden.
"Nou wordt 't toch tijd, lui; daar is Beerenstijn... o, met de flesschen om z'n hals... Coba... Kom, we gaan naar den trein, hoor." "Rolands nog... en Eduard... zeg, die zouden toch allebei komen?" Go leunde zenuwachtig uit 't portier; 't was nog maar één minuut en ze zag niets op 't perron.
En nu, nu hij haar beminde, zooals zij bemind moest worden, was hij voor haar vernederd en had haar voor immer verloren. Het meest vernederend oogenblik was het voor hem geweest, toen Karenin zijn handen van zijn beschaamd gelaat had getrokken. Zoo stond hij bij de trap als een verlorene en wist niet, wat te doen. "Beveelt u een droschke?" vroeg de portier. "Ja, een droschke!"
Daar zeide men tot mij: "Ga heen!" Niemand wilde met mij te doen hebben. Ik ging naar de gevangenis, de portier wilde mij de deur niet openen. Ik kroop in een hondenhok. De hond beet en verjoeg mij, als ware hij een mensch geweest. Hij scheen te weten, wie ik was. Toen ging ik naar het veld, om onder den blooten hemel te slapen. Er was geen ster te zien.
En ieder, die 't niet zingen wil, Die moet er aan gelooven." Den volgenden morgen voor schooltijd zag men weer, als op den eersten dag van de vacantie, twee vlaggetjes uit een portier van den trein wapperen. Maar nu wuifde oom Karel met zijn kaboutertjes den wachtenden bij den trein met even vroolijke gezichten een afscheid toe.
Piet kwam naar omlaag, opende het portier en trok met de rechterhand aan de pet, bij wijze van salut. "Mevrouw, daar staan we. We kunnen d'r niet verders door." "Jawel Piet!" antwoordde mevrouw. "Jawel Piet!" bauwde deze haar na. "Neen mevrouw. Ik kan de bruinen niet verder krijgen!" "Vriend!" zei dominee; "doe dat deurtje weer dicht; daar komt nogal kou binnen." "Jawel!" hernam Piet verwijtend.
Ik voor mij voelde geen tocht; ongemerkt stak ik mijn arm naar buiten en draaide met mijn rechterhand den knop om, maar hield het portier tegen. De tijd ging voorbij, de locomotief floot en verminderde terstond in snelheid; eensklaps duwde ik het portier open en sprong zoover ik kon. Ik werd in de greppel geworpen; gelukkig hield ik de handen voor mij uit en greep ik in het gras van den spoordijk.
Zoo had hij een geruimen tijd de straten doorgewandeld en eindelijk was het twaalf uur geworden. Hij nam een droschke en reed naar de Tscherbatzky's. De portier wist alles reeds volkomen. Dat was aan den glimlach te bespeuren, waarmede hij zeide: "U is in lang niet bij ons geweest, Constantin Dimitritsch." "Allen reeds opgestaan?" "Kom u binnen!"
Wie daar? JERONIMO. Ei, kan me uw Heer eens spreeken? ORATYN, de deur toe doende. Neen. JERONIMO. Maar wel Zyn Secretaris? ORATYN. Neen, zeg ik, loop naar de Hel. JERONIMO. Noch zyn Portier? ORATYN. Ja toch, alree man, wilt maar klinken, Ik ben de man. JERONIMO. Myn Heer, ei, neem, en wilt eens drinken Op myn gezontheid. ORATYN. Ha! uw dienaar, ’k dank je zeer, Maar kom eens morgen.
De portier wekte alleen Basque; Basque wekte Nicolette; Nicolette wekte tante Gillenormand. Maar men liet den grootvader slapen, meenende, dat hij de zaak altijd vroeg genoeg zou gewaar worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek