Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 mei 2025
"De wolken worden zwaarder, en de maan Gaat achter hunne breede ruggen schuil, En luider schreeuwt de wind met barsch gehuil. Plots stroomt de regen neer, de helle vaan Des bliksems trilt op hoogen wolkendam.... D
De wind die zoo straks door den schoorsteen gierde, was van lieverleê bedaard. Het hout knetterde in het vuur, niemand sprak in de kamer; het was een zonderlinge stilte en Tamal, van den een naar de ander kijkende, kreeg plots een ingeving, dat zijn ouders, onverschillig en ongenegen, vreemdelingen waren voor hem en eeuwig zouden blijven.
Querido stapte naar het venster en ging weer zitten, stond vervolgens bruut op en zei met dichtgenepen, plots blauwe oogen, de vuisten omhoog: Toen ik nog geen regel, nog geen réegel van "Menschenwee" of "Levensgang" had geschreven, meneer d'Oliveira.... Toen?
Gawein tastte aan den knop, werd zich bewust, dat het juweelen knopje kon draaien.... hij draaide er aan en wond en wond op, nieuwgierig en plots.... zie!... daar verhief zich het Scaec in de kamer en zweefde!
Ja, wie weet, zei Snepvangers, en de man met wien hij dagelijks borreltjes had gedronken scheen reeds zoo ver weggedrongen in zijn herinnering. De trein vertraagde nabij Esschen, stond plots stil. Vreemde marinesoldaten met bloote halzen en kleine potsen stonden op het perron te kijken, één met het geweer op den schouder stond voor den barreel. De vreemde vlag woei op het gebouw.
"Meester, in die hooge streken, "Waarheen mijn droomen ging in kinderjaren, "Wanneer ik zat lange avonden te staren, "Wijl alle sterren naar me, als oogen, keken.... "Voel ik mij, die maar 'n aardling ben, een zware, "Veel minder thuis dan Gij." Gelijk een bleeke Straal van de maan, dien bladbeweeg kwam breken, Was Shelley, als een waan, plots heengevaren.... "Illusie, gingt gij?" zei ik zacht.
Je hebt al jaren op de boerderij gewoond, en ik kan het toch niet over mijn hart verkrijgen ...." De oogen van den ouden man waren plots als van een jongeling, die nog alles van het leven mag verwachten. Redding zou er komen, en gespannen wachtte hij op het heil. Zijn kleindochter echter, haar handen vouwend, smeekte hem, den heer niet te gelooven.
Zijn adem kittelde nu op de randen van haar oor. Milly! Milly! fluisterde hij. De hitte van zijne lippen dobberde over hare huid. Zijn mond raakte haar nek juist onder de rood-bruine haarstapeling. Ze huiverde. Hare snikken brokkelden dof in haar armen. Hij vatte haar plots aan tegen zijne borst, dwong haar op te kijken, zeeg neer er nevens en trok haar over zich tegen de lage lambrizeering.
IIIb En plots glimlachte mijne Verbeelding, en ik antwoordde den dichter: "Ik hoor, maar ik kan er u niet voor instaan, dat ook al die vrienden, die ù ten deele door mìj heen hooren, nog naar U luisteren.
Weet ge nog hoe hij u, blij blaffend, te gemoet sprong aan het hekje van onzen bloementuin, te Evere? Een hond, die nooit spreekt en ongemerkt de dagen medeleeft, hoe wordt hij plots na zijnen dood welsprekend! Het is zijn blik, Simon, zijn laatste blik, die u zijne groote stem veropenbaart. Hij viel daar. Hij was al dagen krank.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek