Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
Hij nam de courant van tafel en, het blad open vouwend vervolgde hij: »Hier bijvoorbeeld staat: De koude is er zelden vinniger dan in Holland, ja, verkieslijker zelfs, omdat zij geen vorst of regen aanbrengt. Onze soldaten kunnen zich gemakkelijk daartegen beschutten.
Eindelijk bedaarde hare droefheid wat en de handen vouwend, bad ze eenvoudig en ernstig: "Help mij, lieve Heer, o, help mij toch!" Toen sprong ze op, waschte haar gezicht, knikte haar beeld in den spiegel vroolijk toe en zei: "Kom Elsje, moed gehouden! Denk aan grootmoeder!" En met een plotselinge verandering van toon: "O, hoe heerlijk, heerlijk zal het zijn als ik haar weerzie!
Beter te pletter gevallen met zijn paard op de scherpe klippen van den afgrond in de poging, zijn vaderland te redden, dan lafhartig zich overgegeven aan de vijanden zijns volks! En de handen vouwend, barstte de noodkreet uit zijn ziel: »God mijner vaderen, gedenk mijner naar Uwe groote barmhartigheid...."
Reeds toen ze de eerste woorden hoorde, week hare onverschilligheid en aandachtig, onwillekeurig de handen vouwend, luisterde ze naar de lieve stem en dronk de troostende woorden in, die deze las.
Je hebt al jaren op de boerderij gewoond, en ik kan het toch niet over mijn hart verkrijgen ...." De oogen van den ouden man waren plots als van een jongeling, die nog alles van het leven mag verwachten. Redding zou er komen, en gespannen wachtte hij op het heil. Zijn kleindochter echter, haar handen vouwend, smeekte hem, den heer niet te gelooven.
"Huug!" zeide zij, plotseling stilstaande en de handen tegen zijne borst vouwend terwijl zij hem recht in het gelaat zag, "je verbergt immers niets voor mij?" Toen vermande hij zich, zag haar verwijtend aan en zeide op den toon der koelste verontwaardiging: "Dat je me wantrouwen zoudt, had ik niet gedacht." "O neen!" riep zij verschrikt uit, "ik vraag je duizendmaal vergeving.
"Zulk een zonde," huiverde de kluizenaar, "is niet in mijn macht, om te vergeven. Ik zal echter voor u bidden, van dezen avond tot aan den morgen, en misschien, dat God uitkomst geeft." Hij zonk op zijn knieën neder, zijn handen hemelwaarts vouwend. Hij smeekte voor den armen zondaar om God's ontferming.
Als terugbevend voor de guurheid van het weder, doken wij als vanzelf in onze coupé weg. Nu eens pratend, dan weer lezend, dan weer sluimerend, en telkens ook de handen vouwend tot stil gebed, brachten wij den tijd door.
»Och!« zei de oude dame met tranen in de oogen, »wat een lieve, dankbare jongen is dat. Wat een schat! Wat zou zijn moeder wel voelen, als ze hier had gezeten zooals ik en hem nu kon zien!« »Misschien ziet ze me wel,« fluisterde Oliver, zijn handen vouwend, »misschien zit zij wel bij me. Ik heb net zoo'n gevoel of zij hier is geweest.« »Dat was de koorts, lieverd,« zei de oude dame vriendelijk.
En ik wou hem ook zeggen,« voegde het kind er innig bij, zijn dunne handjes vouwend, »dat ik blij was te sterven, toen ik nog jong was; want als ik was blijven leven tot ik een man was, en oud was geworden, zou mijn zusje, die in den hemel is, mij misschien vergeten zijn of heel anders zijn dan ik, en 't zou veel prettiger wezen als we daar samen als kinderen waren.« Mr.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek