Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
»Is is dit iemand, juffrouw?« vroeg Oliver. »Ja,« zei de oude dame, een oogenblik opkijkend van haar bouillon, »'t is een portret.« »Van wie juffrouw?« vroeg Oliver. »Dat weet ik gerust niet, lieverd,« antwoordde de oude dame vriendelijk. »'t Lijkt toch, geloof ik, niet op iemand, die jij of ik kennen. Je schijnt 't mooi te vinden.« »'t Is zoo lief,« antwoordde Oliver.
Cordúla bracht hun dadelijk een groote kom vol dampende pap, zij vouwden de handen samen, en na een kort gebed en een haastig kruisteeken, begonnen zij om de beurt, met hun groote, houten lepels uit de gemeenschappelijke kom te scheppen en te slurpen. Oh! mon Dieu!" riep Leontientje vreemd opkijkend, "ils mangent donc
»Neem me niet kwalijk,« zei de Vos met afgetrokken voorkomen opkijkend. »Vroeg u mij iets, beste vriend?« »Ik heb nog nooit zoo'n doortrapten vagebond gezien, Edelachtbare,« merkte de agent met een grijns op. »Zal je iets zeggen, snotjongen?«
De roman werd in een la gegooid, de krukken werden schielijk aangeschoven, en toen Bernard binnen kwam, zaten ze allemaal, schijnbaar in werk verdiept, met ernstige gezichten te schrijven aan hun lessenaars. "Goeiemorgen," zei Bernard vrindelijk. "Morgen, meneer!" zeiden de bedienden, even opkijkend en buigend met hun hoofden.
"Hij is toch niet kapot gegaan aan de een of andere besmettelijke ziekte, he?" zeide de oude Jan, even opkijkend. "Daar hoef je niet bang voor te zijn," antwoordde het wijf. "Ik ben niet zoo verlekkerd op zijn gezelschap, dat ik in zijn buurt zou gebleve zijn, als ik dat gedacht had.
Toen wendde zich zijn donkere blik van Johannes af naar buiten en dwaalde peinzend over de groote stad. Lang waagde Johannes het niet te spreken, eindelijk zeide hij zacht: 'Zult gij mij medenemen? 'Wat meen je, mijn jongen? zeide de Dood, opkijkend uit zijn mijmering: 'Neen! nu nog niet. Gij moet opgroeien en een goed mensch worden. 'Ik wil geen mensch worden als de anderen.
"Ja,.... ik heb je lief....," fluisterde hij toen, zijn oogen even sluitend. Weer waren ze een poosje stil. "Hoe komt 't toch dat je nu in eens van me bent gaan houden," vroeg ze weer, glimlachend opkijkend naar zijn toegewend gezicht.
"Daar heb je warempel dien huilebalk alweer!" riep plotseling een stem dicht bij hem, en opkijkend, ontdekte Willem denzelfden ouden man, die een maand geleden zoo vriendelijk voor hem geweest was. Hij droeg nog precies dezelfde kleeren en was nog niemendal veranderd. "En wat scheelt er nu weer aan?" vroeg de oude. "Niets! Niemendal!
Een hedendaagsch natuuronderzoeker vertelt ons, hoe hij eens in het bosch in een hoogen berk eerst het gezang van de lijster hoorde, daarna het gepik van den specht, toen het gekras van de ekster, de stem van den spreeuw... en eindelijk, opkijkend, een Vlaamsche gaai boven zich zag .
»En de jongen dan,« zei de Jood, zijn oogen inspannend om haar in 't gezicht te kunnen zien. »Arm kind! Achtergelaten in een greppel Nance; begrijp eens!« »Het kind,« zei het meisje, plotseling opkijkend, »is beter waar 't is dan bij ons; en als 't Bill geen kwaad doet, hoop ik, dat hij dood in de greppel ligt en dat zijn beenderen er vergaan.« »Wat!« riep de Jood verbaasd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek