United States or Morocco ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Nee mevrouw; daar behoor ik niet; tenminste...." "Natuurlijk; ik wist ook wel beter. Wat wou je?" "Och mevrouw, onder ons gezegd, ik heb een kleine bestelling voor juffrouw Louise, maar 't moet dood dood geheim blijven, en daarom wou ik haar graag heel alleen spreken." "Is 't weer in dien tijd!
"Och," zei ze, "ik heb eindelijk begrepen, dat een ander wel eens beter, of liever, of ongelukkiger kon zijn dan ik zelf. Toen heb ik geprobeerd voor een ander te leven.
Toen hernam Jo vroolijk, want zij wilde niet, dat zijn thuiskomst droevig zou worden: "Ik kan het mij nog maar niet begrijpen, dat jullie kinderen werkelijk getrouwd zijn en een huishouden gaan opzetten. Het lijkt mij net, of het pas gisteren was, dat ik Amy's boezelaar vastmaakte, en jou aan 't haar trok, als je mij plaagde. Och, och, wat vliegt de tijd toch om!"
"Zooals ik je gezegd heb, om die lummels in vervoering te brengen." "Loop heen!" had de reus geantwoord. "Voor die schoeljes eet ik geen slangen. Als het nog Europeanen, als het nog Franschen waren! Dan was het wat anders." "Och, die kerels kunnen ons ook niet schelen," antwoordde Pescadospunt, hartelijk lachende. "Maar, waarom dan?" "Kaaplief, je schijnt maar niet te kunnen begrijpen."
Met elk goed werk weet hij, dat hij verdient "eine Godsloeën." En slaagt hij in een zijner ondernemingen, heeft een moeilijk werk ten einde gebracht, ontvangt hij een gunstige tijding, dan volgt een hartelijk "Goddank." "God loeënt och", zei vroeger de kerkmeester voor elk centje, dat in de schaal gelegd werd bij zijn rondgang door de kerk.
Als jij, Duimelot, maar een penning hadt gehad, al was die ook nog zoo klein, om den koopman meê te betalen, was Vineta op het strand blijven liggen, en de menschen daar hadden mogen leven en sterven als alle andere menschen." "Och, mijnheer Ermerik," zei de jongen, "nu begrijp ik, waarom u mij is komen halen van nacht. Dat was omdat u meende, dat ik de oude stad zou kunnen redden.
Hoe zacht die woorden ook gesproken zijn, toch heeft de procureur ze verstaan, en daarom richt hij nu 't woord tot den ongelukkigen idioot. "Wat zei je daar? O ja, 't is waar, hij is immers doof?" "Och heere ja, meneer!" "Kom eens bij mij." De procureur wenkt hem tot zich. "Kobus gaat om de tafel heen en staat nu naast den heer Verhagen, die hem zeer luid vraagt: "Jij heet Dorus, is 't niet zoo?"
"Och, ja," zei de man, "'t is mooi, en nu zal het ook mooi blijven, nu willen we in het prachtige kasteel wonen en tevreden wezen." "Daar zullen we nog eens over denken," zei de vrouw, "daar zullen we ons nog eens op beslapen." En zoo gingen ze naar bed. Den volgenden morgen was de vrouw al heel vroeg wakker, ze ging overeind in haar bed zitten en zag naar buiten.
Och, Femke, ik geloof zeker dat ik weer ziek wordt! Het sterven is niet treurig, dunkt me, maar dat ziek-zyn is zoo vermoeiend! Zeg, waarom zou God de menschen niet tot zich roepen in volle gezondheid? Waarom komt men met allerlei kwalen in den hemel? Ik wou juist zoo graag heel flink wezen als ik God zag voor 't eerst!
Daarop haalde hij uit en sloeg den wolf met één slag op zijn kop dood, en toen haalden zij een schaar en mes en sneden hem zijn buik open, en haalden het ventje er uit. »O,« zei de vader, »wat een zorg en angst hebben wij om je uitgestaan!« »Ja vader, ik heb heel wat in de wereld beleefd; goddank, dat ik weer wat frissche lucht krijg!« »Waar ben je dan toch geweest?« »Och vader, ik was in een muizengat, in een koeienmaag en in een wolfsbuik en nu blijf ik bij u.« »En voor geen schatten in de wereld verkoopen wij je weêr.« En ze pakten en kusten hun dierbare Duimpje, gaven hem te eten en te drinken, en lieten hem nieuwe kleêren maken, want de zijne waren van een slechte reis thuis gekomen.
Woord Van De Dag