Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 2 juni 2025


Deze scheiding is voor haar verschrikkelijk. Het is zulk een slag voor haar." "Hij vertrekt dus bepaald?" vroeg Alexei Alexandrowitsch. "Ja, hij keert naar Parijs terug. Hij heeft gisteren eene stem gehoord," antwoordde gravin Lydia met een blik op Oblonsky.

Het was hem, alsof hij noodzakelijk op een der dochters verlieven moest, hij wist maar niet op welke. Als student was Dolly zijn ideaal; die trouwde echter spoedig met Oblonsky. Nauwelijks was Natalie in de wereld gebracht, of zij trouwde met een diplomaat, Lwoff genaamd. Kitty was nog een kind, toen Lewin de universiteit verliet.

Het was het portret van Anna, dat in Italië vervaardigd was. Oblonsky was reeds achter het traliewerk der klimplanten getreden, terwijl Lewin geheel verdiept was in de aanschouwing van het beeld en daarbij geheel vergat, waar hij was, en ook niet wist, wat in zijn onmiddellijke nabijheid gesproken werd.

"O, eene stem!" hernam Oblonsky, beseffende, dat hij in een gezelschap, waar zulke vreemde omstandigheden voorkwamen, voorzichtig moest zijn. Er volgde een korte pauze, waarin de gravin zich met een fijn lachje tot Oblonsky wendde, alsof zij op het hoofdonderwerp van het gesprek wilde komen. "Ik ken u al lang, maar het doet mij genoegen u nader te leeren kennen. Les amis de nos amis sont nos amis.

"Eenigszins, gravin, geloof ik Alexei Alexandrowitsch's toestand te begrijpen...." antwoordde Oblonsky, die niet volkomen begreep wat zij bedoelde en derhalve meende iets algemeens te moeten zeggen. "Met zijn uitwendige toestand heeft zich veranderd," zeide de gravin terechtwijzend, terwijl zij met een verliefden blik Karenin volgde, die was opgestaan en naar Landau toetrad.

Na de hand ook met den zakdoek afgewischt te hebben, stak hij die zoo aan Oblonsky toe, alsof hij iets vangen wilde. "Kom, zijt ge daar al," sprak Stipan. "Dat is goed." "Ik durfde het niet wagen, de bevelen van Uw Doorluchtigheid ongehoorzaam te zijn, ofschoon de weg zeer slecht is. Ik moest positief den geheelen weg te voet afleggen en ben toch nog op het afgesproken uur gekomen.

Vooral viel zijn oog op de hand van den eleganten Grinewitsch met lange, gele en spits afgeknipte nagels en reusachtige, glinsterende manchetknoopen. Deze hand nam zoozeer al zijn opmerkzaamheid in beslag, dat hij zijn gedachten onmogelijk bij iets anders kon bepalen. Oblonsky bemerkte dit terstond en glimlachte.

"Er is een goed inkomen aan verbonden, ongeveer negen duizend, en mijn middelen...." "Negen duizend," hernam Karenin en fronste het voorhoofd. "Ik ben van gevoelen en heb reeds daarover geschreven, dat zulke groote tractementen in onzen tijd steeds het kenmerk eener valsche oeconomische assiette zijn je zult mij begrijpen?" "Maar wat wil je?" antwoordde Oblonsky.

Want ik, geloof mij, ik koop alleen om de eer, opdat men zeggen zal, dat Rjäbinin en niemand anders het bosch van vorst Oblonsky koopt. God weet, dat ik er geen voordeel bij heb. Bij God, dat is de waarheid. En nu verzoek ik u beleefd, laat ons schrijven het contract...."

Ik heb het haar reeds lang moeten beloven je eens mee te brengen. Waarheen wilde je van avond anders?" "Naar niets bizonders. Ik heb Schwijaschsky slechts beloofd met hem naar de landbouwvereeniging te gaan. Wanneer je dus wilt, kunnen wij er heenrijden," antwoordde Lewin. "Mooi! Ga eens zien, of mijn rijtuig er is," wendde zich Oblonsky tot een societeitsbediende.

Woord Van De Dag

muggenbeten

Anderen Op Zoek