Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Aan het bosch gekomen, bracht Lewin zijn vriend Oblonsky naar een moerassige, geheel met mos begroeide, open plaats, liet hem daar op den uitkijk staan, begaf zich zelf naar de overzijde van die open plek, plaatste zich achter den stam van een berk en hield zijn geweer gereed. De oude geoefende Laska, die hem op de hielen gevolgd was, zette zich met gespitste ooren voor hem neder.
"Ik ben in deze dingen niet onverschillig, maar verkeer in afwachting," zeide Oblonsky met zijn zachtste stem; "ik geloof, dat in dit opzicht mijn uur nog niet is gekomen." Alexei Alexandrowitsch en Lydia Iwanowna zagen elkander aan. "Wij kunnen niet weten, of het uur is gekomen of niet," zeide Karenin gestreng.
Daarbij kwam nog de aanwezigheid der Tscherbatzky's binnen een afstand van dertig werst, en hij kon en wilde haar niet zien. Toen hij bij Darja Alexandrowna Oblonsky een bezoek had afgelegd, had deze hem verzocht zijn bezoek dikwijls te herhalen, natuurlijk om andermaal bij haar zuster aanzoek te doen, die, zooals zij hem genoegzaam had te kennen gegeven, hem nu voorzeker zou aannemen.
De Franschman sliep of deed alsof hij sliep en maakte, terwijl zijn hoofd tegen den stoel lag gezonken, met zijn afhangende hand zwakke bewegingen, alsof hij iets vangen wilde. Karenin stond op, trad naderbij en legde zijn hand in die van den Franschman. Ook Oblonsky was opgestaan en de oogen wijd openend om zich wakker te houden, zag hij nu den een dan den ander aan. Was dat alles werkelijkheid?
"Ja, men moet niet zooveel denken! ik moet handelen! Vooral uit dit huis weg," sprak zij bij zich zelf, terwijl zij ontsteld naar het kloppen van haar hart luisterde. Zij ging haastig naar buiten en zette zich in het rijtuig neder. "Waarheen beveelt u?" vroeg Peter. "Naar de villa Oblonsky." De lucht was helder.
"Wij hadden je reeds lang verwacht," zeide Oblonsky het kabinet binnentredend en liet Lewins hand los, als om hem te toonen, dat nu alle gevaar voorbij was. "Ik verheug mij zeer je te zien. Hoe gaat het je? Wanneer ben je gekomen?" Lewin zweeg en nam het hem onbekende gezelschap, de beide collega's van Stipan, op.
Zoo waren de machtige schenkers van wereldsche goede gaven, bestaande uit: ambten, toezeggingen, inkomsten enz., allen te samen zijn vrienden en konden hun standgenoot en vriend niet voorbijgaan. Oblonsky behoefde zich volstrekt geen moeite te geven om een winstgevende post te krijgen.
Een flesch sect!" riep Stipan Arkadiewitsch. "'t Doet me veel genoegen," zeide Wronsky; maar ondanks hun wederzijdschen wensch en dien van Stiwa, hadden zij elkander niets te zeggen en beiden gevoelden dat. "Gij weet, dat hij Anna nog niet kent," zeide Oblonsky tot Wronsky. "Ik breng hem bepaald bij haar. Wij willen er met hem heenrijden."
Het was niet de eerste keer, dat Oblonsky de ondervinding opdeed, dat somwijlen na geëindigden maaltijd lichter verwijdering in plaats van wederzijdsche toenadering plaats grijpt, en hij wist wat hem bij zulk een geval te doen stond.
"Nu dat zou ik denken," antwoordde Oblonsky, "want ge zult moeten toestemmen, dat dit toch een van de hoofdzaken van het leven is! Dus maatje, geef ons twee of liever drie dozijn oesters, soep met groente...." "Printanière!" zeide de Tartaar. Maar Stipan Arkadiewitsch gunde hem het genoegen niet de gerechten Fransche namen te geven. "Met groenten, versta je!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek