Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Lewin at van de oesters, hoewel hij liever brood met kaas zou gehad hebben; maar hij bewonderde Oblonsky, en zelfs de Tartaar, die een parelenden wijn in de fijngeslepen glazen schonk, zag met vergenoegden blik op Oblonsky neer. "Gij schijnt niet veel om oesters te geven!" zeide Stipan Arkadiewitsch zijn glas ledigend, "of hebt ge misschien zorgen?"
Kort daarop ging weer een deur open en zich draaiend en keerend sprong Kraak, de bont-gevlekte pointer van Stipan Oblonsky, naar buiten, en deze zelf verscheen met een geweer in de hand en een sigaar in den mond. "Tubo, tubo, Kraak!" riep hij vriendelijk den hond toe, die hem met zijn pooten tegen den buik en de borst opsprong en er mee in de weitasch bleef hangen.
Wronsky werd, behalve in het algemeen door Oblonsky's beminnelijkheid, nu in het bizonder door den band, die hem met Kitty verbond, aangetrokken. "Hebt ge gisteren mijn vriend Lewin ook leeren kennen?" vroeg Stipan Arkadiewitsch. "Ja, maar hij verliet het gezelschap zeer vroeg." "Een flinke, aardige vent, niet waar?" vroeg Oblonsky.
Nadat Oblonsky de huisvrouw en Karenin had gegroet, wendde hij zich onwillekeurig om naar dien zonderlingen persoon. "Monsieur Landau," zeide de gravin met een opvallend zachte stom en stelde beide heeren aan elkander voor.
Lewin leunde achterover in zijn stoel, zijn gelaat was bleek geworden. "Ik zou je echter raden de zaak zoo spoedig mogelijk in orde te brengen," ging Oblonsky voort, terwijl hij Lewins glas weer vullen wilde. Deze verhinderde dit door het op zijde te schuiven. "Neen, dank je! ik kan niet meer drinken, ik zou dronken worden.
De secretaris verwijderde zich eenigszins beschaamd. Onder dit gesprek stond Lewin met de armen op een stoel geleund, en een spottende uitdrukking lag op zijn gelaat. "'t Is onbegrijpelijk, 't is onbegrijpelijk!" "Wat begrijpt ge niet?" vroeg Oblonsky vergenoegd lachend, terwijl hij een sigaar opstak. Hij verwachtte weer een paradox van Lewin te hooren.
"Ik wil morgen vroeg opstaan en reeds bij zonsopgang de deur uit. Van ulieden zal ik niemand wekken." "Messieurs! Venez vite!" klonk de stem van den terugkeerenden Wesslowsky. "Charmante! Ik heb ze ontdekt! Charmante! Een waar Gretchen!" Lewin deed, alsof hij sliep. Oblonsky stak een sigaar op, verwijderde zich met Wesslowsky en spoedig vernam men het geluid der stemmen niet meer.
"Des te beter!" dacht Wronsky bij dit bericht; "het was slechts een zwakheid, die mij mijn laatste krachten zou gekost hebben." Den volgenden dag kwam Betsy bij hem en meldde hem, dat zij van Oblonsky het bepaald bericht had ontvangen, dat Karenin zijn toestemming tot echtscheiding had gegeven. Hij zou haar derhalve nu kunnen zien.
"Het is duidelijk; ik ben ingeslapen of men heeft mij vergeten," dacht Oblonsky en begon nu rond te zien, en inderdaad, tegen het einde van den winter vond hij een betrekking en wendde pogingen aan, eerst van Moskou uit door zijn oom, zijn tantes en zijn vrienden, en later, toen de zaak zoover rijp was, in het voorjaar, reisde hij zelf naar Petersburg.
Vooral echter werkte de Petersburger opvatting van geldelijke aangelegenheden geruststellend op Oblonsky. Bartujansky, die voor zijn levenswijze op grooten voet jaarlijks ten minste vijftigduizend roebel moest verteren, had hem gisteren een behartigenswaardig woord daarover gezegd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek