Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Dit plak în 'e Sudersé wirdt troch de séljue nog altijd as "it tsjerkhôf fen Ald-Starum" oanwîsd en hja komme as 't kin, der net tichte bij. Bij it bouwen oan it Kleaster Sint-Odolf, wier forgetten de ségen oer de klokken üt te sprekken; mar dat hie în 't bigjin gjin neidélige gefolgen. Hondert jier lang gong it goed.
Alweder moest Doortje eenigen tijd wachten, en ofschoon de boerenmeid bij haars gelijken niet bleu was, zoo zat ze toch in de kniep, nu ze met 'en jonker, die van oadel was, heel allinnig zou wêzen; doch, de begeerte om iets van Bart te vernemen, overwon de bleuheid, en toen ze nu beweging in de verte hoorde, trok ze nog is êfkes oan de onderste plooi van de klapmuts en zag eindelijk den veurnoamen, oadelikken jonker op haar toetreden.
Toen ík was óud en stíjf, Slóegen ze me óp het líjf. Tóen ik wás genóeg gedrágen, Wérd ik van prínsen en gráven gedrágen. Eerst zoo wit als vlas, Dan zoo groen als gras, Dan zoo rood als bloed, En dan zoo zwart als roet. Van binnen wit, van buiten zwart, Drie ruggen en geen start. Der sit in jifferke yn 't grien, Mei in mooi read rokje oan.
"Och heer," dacht Santje: "hie is zoo wit as 'en doek.... Zit 'r geen bloed oan z'n hemdrok....? Azien is 't beste.... gunds ien de gruppel steet woater.... Hê! mien neus!.... Hier Dorus, ruuk is; snuuf moar is goed!
Dit joar êne sjèlling 't Ander joar êne pèling, Eeder sjèlling woag ê poond, Maar de vrouw blijf hei gezoond. Snijt oan de lange, Loat de korte hange, Gef get! Zie de rijmpjes op bl. 158, 160 en 164. en uit Winschoten: De hemel wordt opengedaan. Daar zullen wij arme zondaars ingaan Met een stroobant, Daar gaan wij mee naar 't ander land.
De schande, welke de laatste moest ondergaan, en welke den zoon had doen besluiten om een land te verlaten, waar men hem zou nawijzen als het kind van hem, die op dat oakelikke rooie ding op de merkt ten oanzien van alle boeren wier oan de poal gesteld van die schande zou hij bevrijd worden, want, Teunis was harder ziek dan de cipier gedacht had, en nog dien zelfden avond sprak Teunis voor de laatste maal, en 't waren woorden, die Paul vol innigen dank de handen deden vouwen, want, vader had gezegd: "Vergêving Paul.... vergêving Deine.... vergêving o God!?"
Ik voor mij ja, 't is ook waar, Emilie overmorgen vroeg moet ik absoluut absoluut naar Amsterdam." Ze woaren wel wat vremd en stief die minsen, redeneerde Janssen bij zich zelven, moar, ze wouen toch doen wat ze kosten; 't was ook wat straf om zoo moar oan te kommen: zij hadden indertied geschreven. Zie, ze kosten ook niet ruuken, dat hij plan had um' en dag of drie te blieven.
"Loat 't moar oan mien òver! Joa, wâ 'k nog zeggen wou, den dansekoater hêt mien ezegd, dat 'k hier en doar den vloer zal afschoaven en dâ 'k 's oavonds hier wèzen mos, om er schuufpoeier over te strooien." "Als meneer Davids 't gezegd heeft, is 't goed; die zal 't wel met het bestuur besproken hebben."
"Nou nêf en nicht, dan neem ik de bretaliteit um van oe oanbod gebruu-bruik te maken," spreekt Janssen, "en as 'k oe niet genier dan za'k 'r moar rond veur uutkommen da'k 'r mergen nacht nog oan wou knoopen, um overmergen jong dat treft oarig met ou soam noar Amsterdam te goan!"
Toen Peter, wier 'k wakker, en 'k begos noa te denken; en 'k docht 'r oan, hoe de boel van manke Heintje van doag deur de arfgenoamen zal verkocht worden, en 'k docht ook oan den man met 't witte gewoad, en oan Wiege-Mie, en zie, Peter..." "En ge docht 'r toen oan, die ongelukkige dern bij ons in huus te nemen?" viel Peter haar in de rede.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek