Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
"'t Steet mien niks oan; as 'k dát had kunnen veurzien was 't best meugelik gewêst da 'k de jong iensgeheel niet in huus had genomen." "Moar hoe ku'j nou zoo sprêken," beantwoordde een vrouwenstem de pasvernomen mansstem: "Ge weet 'r nog niks af; 't is licht nog verbeilding; en al was 't zoo...." "Al was 't zoo...! Al was 't zoo...!" viel de eerste in: "Nooit van z'n lêven!
Die jong, die Jozef, die 'k as mien eigen kind heb opgevuud, zou die mien Jenneke, mien eenigste Jenneke, hebben slecht gemoakt? dacht Janboer. Neen, neen, ik mag, ik kan't niet gleuven. Den Berend, 'k vertrouw 'm moar half. Altied het ie zoo wat biebels, en, dán is 't duk niet veul. Hie het 'en hêkel oan Jozef, umdat ie meer mien man is; en naar Jenneke drêjt ie altied zien zwarte kop.
Toen begost ze ook al te springen en te dansen en te drêjen; maar Gijs was zoo beduusd, dat ie d'r hoast niet noar kieken durst, went ze had geen ens kousen oan de been' en ze schrenierde zich moar niks. "Ik wol dat 't uut was," fluisterde Gerrit, die de oogen vol had. "Ikke ook," zuchtte Gijs. "Meseu Blanus!" riep een man, die met een lange zweep in 't midden van 't cirque had loopen klappen.
Wessels bleef krukkerig en strumpelig, en zat, wanneer hij niet te bed lag, uren lang in den leunstoel voor de huisdeur, en dacht.... oan allerlei, moar 't meist oan Frerik: dat de jong d'r nog niet weer was, moar toch ielken dag kos thuis kommen, en hoe hum dat heelegoar zou opfleuren.
Want ik werd driftig op mijn manier: moâr zoo'n moesjanker deed krek alsof hij er zich niet oan stoorde: hij vouwde de armen over mekoâr en keek mij heel bedoârd an: "kom," zei hij zoo: "doe moâr gauw open, anders goâ ik Mijnheer den Baron roepen en vroâg hem, of hij jou hieten wil; want ik heb last van Mevrouw de Gravin: en ik moet oet." Hebje ooit zoo'n onbeschoâmden snotneus gezien?
"Kiek, daar kumt wat moois oan! Da's kemiek! hè, hè, hè, hè!" Een schaterend gelach gaat onder de menigte op, als de jeugdige Theodorus te voorschijn treedt in een pakje, half rood, half geel en met een groote roode pruik op, waarvan de blauwe kuif spits en statig omhoogsteekt. Een zwarte poedel, met een rood rokje aan en een steek op, volgt hem op de achterpooten loopend.
"Joa, 'k bin 't verrechtig eiges," sprak Dissel; "en 'k bin 'r mieseroabel oan toe ook...." "Geurt, goa gij vort, as 'k oe neudig heb dan za'k wel roepen," zei Deine tot den bouwknecht, die met groote oogen den man aanzag, dien hij niet herkende. Geurt ging. "'k Zie doanig in 't achteruut gekommen," hernam Dissel en zette 'en lillik gezicht.
Janboer schrok, ja hij schrok van dien blik. Gij hebt het gedaan; gij zijt mijn moordenaar! waren dat niet de woorden, die de lijder met zijn matte oogen tot hem sprak? "O God!" klonk er een stem in Janboers binnenste, terwijl hij de handen vouwde en de oogen naar boven sloeg: "O God, vergêf 't oan mien Jenneke; vergêf mien miene schuld, en loat den Jozef weer kloek worden.
De "Betuwsche novellen" leggen nog altijd het zwaarst gewicht in de weegschaal van des schrijvers roem. "Deine Meu" "Oan 't kleine revierke", "'t Pauweveerke", "'t Kriekende Kriekske", "Kruuzemuntje" vooral dit laatste verhaal, zoo voortreffelijk gespeeld bij de voordracht blijven de immer groenende twijgen aan Cremers lauwerkrans.
In een oogenblik had hij een blakerkaars aangestoken; wipte de trappen op, en verzocht de doodmoede boeren die dat straatsteenen loopen niet gewend waren hem s'il vous plait te volgen. Gerrit en Gijs volgden ja! en ze kwamen b-o-v-e-n ja! moar 't was krek of d'r wel duuzend hoamers in die been' oan 't kloppen woaren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek