Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Jij hebt het alleen prettig gevonden om op mij verliefd te zijn. HELMER. Maar Nora, wat zijn dat voor woorden. NORA. Ja, het is toch zoo, Torwald. Toen ik thuis was bij Papa, vertelde hij mij hoe hij over de dingen dacht, en dan vond ik dat alles ook zoo; of, als ik er anders over dacht, verborg ik het maar, want dat zou hij niet prettig gevonden hebben.
Lieve, beste dokter Rank, u mag niet heengaan van Torwald en mij. RANK. Och, dat verdriet zou u wel gauw te boven zijn. Zij die heengaan worden gauw vergeten. Gelooft u dat? RANK. Men maakt nieuwe kennissen en krijgt nieuwe relaties, en dan.... NORA. Wie krijgt nieuwe relaties? RANK. Wel u en Helmer allebei, als ik weg ben. U is al goed op weg, dunkt me.
Nu is er maar één ding in de wereld waar ik zoo'n dollen lust in zou hebben. RANK. En dat is? NORA. Het is iets dat ik zoo dolgraag zou willen zeggen, zoo, dat Torwald het hoorde. RANK. En wáárom zegt u het dan niet? NORA. Neen ... ik durf niet ... het is zoo leelijk. MEVR. LINDE. Leelijk? RANK. Ja, dan is het niet geraden.
Goeden nacht, mijn zangvogeltje. Slaap wel, Nora. Nu ga ik de brieven doorlezen. Nooit. Nooit. Nooit. De kinderen ook nooit meer zien. Hen óók niet. Nooit, nooit.... O, dat koude donkere water! O, die ijzige diepte!... Die.... O, was het maar voorbij!... Nu heeft hij den brief ... nu leest hij hem.... O, neen ... neen... nog niet. Torwald, vaarwel ... vaarwel mijn kleintjes! HELMER. Nora! Ah...!
MEVR. LINDE. Maar jij niet minder, dunkt mij; je bent niet voor niets de dochter van je vader. Maar zeg eens, is die dokter Rank altijd zoo bedrukt als gisteren? NORA. Neen, gisteren was het erg opvallend. Maar hij is lijdend aan een heel gevaarlijke ziekte. Hij heeft ruggemergstering, de stakkerd.
Ieder wist ook aanstonds, dat het de Nora was en geen ander schip, want wie hier een korten tijd had gewoond, had geleerd de verschillende tonen der fluiten van de geregeld binnenvallende stoomschepen van elkander te onderscheiden.
NORA. Hoor eens; hoe zullen wij tweeën ons verkleeden op een volgende partij? HELMER. Jij kleine pretmaakster ... denk je nu alweer over de volgende? RANK. Wij tweeën? Wacht, dat zal ik u eens vertellen. U moet een gelukskind zijn. HELMER. Ja, maar bedenk dan een costuum dat dat uitdrukt. RANK. Laat je vrouw maar komen zoo als ze is.... HELMER. Dat was nu eens mooi gezegd.
MEVR. LINDE. Maar lieve Nora, je hebt immers daar straks al je tegenspoeden verteld. NORA. Och wat ... die bagatellen! Ik heb je het groote niet verteld. MEVR. LINDE. Het groote? Wat bedoel je daarmee? NORA. Je kijkt op me neer Kristine, maar dat moest je toch niet doen. Jij bent er trotsch op dat je zoo hard en zoo lang voor je moeder hebt gewerkt. MEVR. LINDE. Ik kijk heusch op niemand neer.
NORA. Nou maar, dokter Rank ... u wil toch ook wel graag leven. RANK. Ja zeker wil ik dat. Zoo ellendig als ik ben, wil ik toch graag mijn kwaal zoo lang mogelijk rekken. Al mijn patiënten zijn net eender. En zoo gaat het de moreel-aangetasten ook. Daar is nu juist op dit oogenblik zoo'n moreel-melaatsche bij Helmer.... Ah! NORA. Wie meent u?
Toen Nora er eenmaal was, kon men zich den tijd niet voorstellen dat zij er niet was geweest. Zij had noodzakelijkheid. Maar het groote van die comedies heb ik nog niet genoemd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek