United States or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !


MEVR. LINDE. Maar jij niet minder, dunkt mij; je bent niet voor niets de dochter van je vader. Maar zeg eens, is die dokter Rank altijd zoo bedrukt als gisteren? NORA. Neen, gisteren was het erg opvallend. Maar hij is lijdend aan een heel gevaarlijke ziekte. Hij heeft ruggemergstering, de stakkerd.

De stakkerd was alleen uit z'n bed gekomen, #hoe#, mag de goeie hemel weten en streelde mijn wangen, zóó, heel zachtjes ... dat is zoo'n eigen manier van hem, weet u? Als ik thuis ben, gebeurt het meer, dat ik zwaarmoedig ben. Dat ziet de jongen dadelijk aan me, of hij merkt 't als bij intuïtie.

De doctoren mogen zoo knap zijn, als ze willen, maar daarin dwalen ze heelemaal. De stakkerd weet best wat hij doet, maar hij kan zich niet uiten, ten minste niet goed uiten ... en niemand thuis geeft zich de moeite, om hem te verstaan. Ze hebben een hekel aan 't kind kan u je dat nu begrijpen van meisjes? Zelfs mijn vrouw mocht hem niet en zei altijd: Charles, doe hem toch in een gesticht!

Zouën we den stakkerd toch maar niet liever op ’t bed legge of op ’n stoel zette?” zegt juffrouw Jaling, maar een van de buren roept dadelijk: „Hoor die dikke nou? Wel nee! da’s teugens de wet!” „Maar ’k zou toch zeggen, dat....” „Och, mensch! schei uit; hij leit immers goed zóó.

"Zoo is zij, als er eens iets bij haar inslaat," sprak de goede stakkerd; "maar over een uur zal zij berouw hebben, ik ben er zeker van; de bui was te hevig om lang aan te houden." Doch mijn besluit was genomen.

"Verschrikkelijk, wat zijn we somber!" riep Jo uit. "Het verbaast me niet, arme stakkerd, want je moet maar aanzien hoeveel plezier andere meisjes hebben, terwijl jij maar slooft, slooft, slooft, jaar in, jaar uit. O, ik wou, dat ik maar alles zoo netjes voor je regelen kon, als voor mijn heldinnen.

Hij bracht de bloemen zelf, en als ik gerust geweest was op hetgeen boven voorviel, zou ik hem gevraagd hebben om te blijven. Stakkerd, hij zag er zoo nieuwsgierig uit, toen hij al de pret hoorde en hij trok zoo sneu weg." "'t Is een zegen, dat u het niet deedt, Moeder," lachte Jo, met een blik op haar laarzen. "Maar wij zullen later een andere voorstelling geven, die hij wel mag zien.

Leeft u nog? Om Gods wil, spreek toch!" zeiden eenige beambten vol ontzetting en deelname. "Een wonder! Een wonder!" riepen er eenigen. "Laten er menschen hier komen om 't lijk van den stakkerd weg te halen!" zei Ibarra als uit een droom ontwakend. Zijn stem hoorende, voelde Maria Clara dat de krachten haar begaven, en viel zij halfbezwijmd in de armen harer vriendinnen.

De stakkerd had, toen ik het voorstel deed, geen nota genomen van mijn rangschikking omtrent de taart en de rijst. Zijn gezichtje sprak zijn instemming zoo hopeloos tegen. Hij was vuurrood geworden, woede straalde uit zijn oogjes over de schaamte van er zoo te zijn ingeloopen.

Maar kan de stakkerd het helpen, dat Moeder genoodzaakt is, de piano, zoover mogelijk verwijderd van Vaders kantoor, te plaatsen, juist aan de zijde van zijn paradijs?