United States or Sri Lanka ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar nu neem ik er geen genoegen meer mee alleen uit genade weer te worden aangenomen. Ik wil vooruit zeg ik u. Ik wil weer bij de Bank terugkomen ... maar in een hoogere positie; uw man moet maar een betrekking voor mij creëren. NORA. Dat doet hij van zijn leven niet! KROGSTAD. Dat doet hij wel; ik ken hem. Hij durft niet te kikken.
Ja, nu heb je je oude bekende gezicht toch weer ... het was maar zoo in 't eerste oogenblik.... Een beetje bleeker ben je wel geworden ... en misschien een beetje magerder ook. MEVR. LINDE. En veel, veel ouder, Nora. NORA. Ja, misschien een beetje ouder ook; een heel heel klein beetje; lang niet zoo erg veel.
Ja, 't is hier nu al zoo donker; maar morgen.... Neen, neen, neen; u mag alleen maar de voeten zien. Och ja, eigenlijk mag u de rest ook wel zien. RANK. Hm...! NORA. Waarom kijkt u zoo kritiesch? Denkt u soms dat ze mij niet passen? RANK. Daar kan ik onmogelijk eenige gegronde reden voor hebben. Foei ... u moest u schamen. Daar ... dat verdient u!
HELMER. Ja, met Nieuwjaar; maar dan moeten er nog een heele drie maanden verloopen eer ik mijn salaris ontvang. NORA. Poeh! tot zoolang kunnen we immers wel wat leenen. HELMER. Nora! Heeft de lichtzinnigheid je weer te pakken? Stel nu eens dat ik duizend kronen leende en jij zoudt ze in den kersttijd opmaken, en ik kreeg op Oudejaarsavond een dakpan op mijn hoofd, die me dood....
NORA (bij de deur ... opent die op een kier en luistert). Hij gaat weg ... geeft den brief niet af.... O, neen ... neen, dat zou ook
Goeden nacht, goeden nacht; ik hoop dat u goed thuiskomen zal? Ik zou u graag ... maar u woont nog al niet ver hier van daan. Goeden nacht, goeden nacht. Zie zoo; eindelijk hebben we haar dan toch de deur uit. Ze is schromelijk vervelend, dat mensch. NORA. Ben je niet moe, Torwald? HELMER. Neen, in 't minst niet. NORA. Heb je geen slaap ook?
MEVR. LINDE. Ja, ik ben net van ochtend met de boot aangekomen. NORA. Natuurlijk om het kerstfeest mee te vieren. Dat is heerlijk! Nu we zullen ons stellig best amuseeren. Maar doe je hoed toch af! Je hebt het toch niet te koud? Zie zoo; nu gaan we eens gezellig bij de kachel zitten. Neen, dáár in dien gemakkelijken stoel ... ik hier in den schommelstoel.
NORA. Ja, maar ik kan nu niet. Gaat nu naar binnen; ik heb nog zoo veel te doen. Toe, gaat nu zoet naar de kinderkamer, mijn lieve schatjes! (Zij dringt hen zachtjes de andere kamer in en sluit de deur achter hen. Gaat op de sofa zitten, neemt een borduurwerkje op, doet enkele steken, maar scheidt er dadelijk weer mee uit). Neen! (Gooit haar werk neer, staat op, loopt naar de deur en roept). Helene! breng den kerstboom eens binnen. (Gaat naar de tafel links en doet de lâ open; wacht dan weer). Neen ... maar dat k
HELMER. Och wel neen! beste kerel; het is alleen die kinderachtige angst, waarvan ik je vertelde. NORA. Wel!? MEVR. LINDE. Uit de stad. NORA. Ik zag het aan je. MEVR. LINDE. Morgen avond komt hij thuis. Ik liet een briefje achter. NORA. Dat hadt je wel kunnen laten. Je moet niet meer trachten iets tegen te houden. Eigenlijk is het toch iets heerlijks dat wachten op de komst van het wonderbare.
"Hedda Gabler", "Nora" en "Spoken", hetzij door #Duse#, #Agnes Sorma#, #Suzanne Desprès# of #Antoine# gedurende mijn "tournées" gespeeld, hadden steeds het grootste succes. Geen wonder, dat toen ik mij in 1903 te Christiana bevond, ik van verlangen brandde met den auteur dier beroemde stukken kennis te maken.
Woord Van De Dag