Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Zij laat de deur naar het portaal open staan, en men ziet een besteller staan met een kerstboom en een mand, die hij overgeeft aan het dienstmeisje, dat de deur heeft open gedaan. NORA. Stop den kerstboom goed weg, Helene. De kinderen mogen hem vooral niet te zien krijgen voor van avond, als hij opgesierd is. Hoeveel? BESTELLER. Een halve kroon. NORA. Daar heb je een kroon. Houd maar.
Nu vraagt u mij, onze denkbeelden te omschrijven, maar dat kan ik niet. Ze stonden niet zoo heel vast. We wilden eenvoudig "nieuw leven" brengen, anders kan ik mij niet uitdrukken. We dweepten met Rodenbach en Pol de Mont en met Hélène Swarth die toen nog te Mechelen woonde. Van Holland wisten we weinig. Zooals van zelf spreekt, Multatuli met zijn opruiende geschriften trok ons aan.
DOM. MANDERS. Helene ... als dat een verwijt moet zijn, dan verzoek ik u wel te overwegen.... MEVR. ALVING. ... alles wat u aan uw positie verschuldigd was; jawel. En ook dat ik een van haar man weggeloopen vrouw was. Men kan nooit terughoudend genoeg zijn tegenover zulke roekelooze vrouwen. DOM. MANDERS. Lieve ... mevrouw dat is nu wel ontzettend overdreven....
Gorgias behoorde ook tot de leiders der onderneming, en Cleopatra's geestkracht, haar stem, haar hartveroverende bevalligheid hadden hem zóó verrukt, dat hij reeds meende te bemerken dat een nieuwe liefde die voor Helene begon te verdringen.
"In hoeverre houdt deze opvatting van u verband met uw bekend artikel, waarin men zoo vreemd heeft gevonden de vergelijking tusschen de gedichten van Hélène Swarth en ... "snert?"" "U moet niet vergelijken artikelen en kunstwerk. Artikelen willen wel degelijk overtuigen. Artikelen zijn werkingen van minder rang, zooals ik altijd heb gezegd, die voor mij de beteekenis hebben van vrijmaking.
Deze laatste moest in de beide »~tableaux~" natuurlijk de rol der »~belle Hélène~" vervullen, en kweet er zich bij de repetitie met zooveel gratie van, dat de heeren artisten, inzonderheid Tchitchikoff, hun lof niet meer in woorden, maar in louter geestdriftige kreten uitgalmden. Omstreeks negen uren trad Van Reelant in het salon der markiezin.
Wie op het voetspoor van het "Rezeptbuch für Rohkost" van Helene Volchert, boonen, erwten, grutten, rijst en allerlei meelsoorten ongekookt nuttigt, is m. i. verder van de wijs dan die door bakken, koken of stoven de houtachtige omhulsels der cellen doet springen en het smakelooze zetmeel in voedzame suiker omzet voordat het genuttigd wordt.
Hier zijn de minnaars die met halve woorden spreken, die bleek worden van aandoening, die om genade smeeken, en jonkvrouwen die zich houden alsof zij niets gehoord hebben, die haar minnaar wijs maken, dat hij geslapen heeft. Welk Vlaamsch of Brabantsch edelman had ooit gesprekken gehoord als dit van POLLIDAMAS en HELENE in den Roman van Troye: HELENE bemerkte wel, dat het POLLIDAMAS ernst was.
Helene, het moet het tegen niemand zeggen; het is een verrassing voor mijnheer. NORA. Nu zal het vreeselijkste gebeuren. Het komt toch. Het dienstmeisje doet de deur open voor Krogstad en sluit die weer achter hem. Spreek zachtjes; mijn man is thuis. KROGSTAD. Nou, dat doet er niet toe.... NORA. Wat wil u van mij? KROGSTAD. Dat u mij uitsluitsel geeft over iets. NORA. Gauw dan. Waarover?
Hier komen ons de zangen van Helene Swarth voor den geest, als zij de blanke duinen met haar dichteroog ziet: De zilvren wolken zijn als cherubijnen, Die spelemeien in de blauwe lucht. In teeder amethyst van mistgordijnen Wijkt, ver in zee, de laatste meeuwenvlucht.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek