Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
De lekkerbek maakte zich inderdaad bevreesd, dat de andere kooplustigen hem vóór zouden wezen en hem de lekkerste visch voor den neus zouden wegkapen. Daarom riep hij hun toe: »Wacht nog even. Ik kom bij je." »Goed zoo, Heer," mompelde Marten zacht voor zich heen. En Aelbert antwoordde: »Als u dan maar wat spoed wil maken, Heer, want wij zien daar heel wat koopers..."
Hij zou dadelijk van de aankomst der Vrijbuiters kennis gaan geven aan de verschillende Oversten, die het verlangen hadden te kennen gegeven hen te zien, en spoedig terugkeeren. Zoo bleven zij dus met hun drieën alleen, en had Marten een goede gelegenheid, om 't Oude Hoen zijn wensch kenbaar te maken en diens raad te vragen. 't Oude Hoen keek hem ernstig aan, maar gaf geen antwoord.
Een oogenblik staakten de onzen het gevecht, doch toen Marten dit zag, bukte hij, greep den degen van zijnen vader en met vuurstralende oogen en met tranen op de wangen schreeuwde hij: "Jongens, helpt dan mijn arm vadertje wreken! Toe dan, toe dan, helpt mij!"
"Dat zal geen vijf minuten verschillen," zeide Marten. "'T is de vraag maar of Huib mede gaat, ja ofte neen!" "Zullen we voor den noen thuis zijn?" vroeg ik; want mijne moeder was niet gemakkelijk als ik niet en deed wat zij beval "Een uur vóór den noen zelfs!" sprak Jan Roete. "'T gevecht is in een uur afgeloopen!"
Zijn schrik werd nog grooter, toen de man blijkbaar met zijn antwoord weifelde. »Maar spreek dan toch, Willem Pietersz, spreek dan toch," riep hij uit, stampvoetend van ongeduld en spanning. »Jullie hoeve was de eerste, die in brand gestoken is, Marten," klonk het zacht terug. »Ik vrees, dat een groote ramp je getroffen heeft. Ga niet naar huis, maar vlucht zoo snel je kunt.
Hij werd den volgenden morgen zelfs veel later wakker dan gewoonlijk, en Jan Slob liet hem rustig liggen. 't Was al bijna acht uur, eer hij ontwaakte, maar toen voelde hij zich ook verkwikt en versterkt. Hij stond op en begaf zich naar beneden. Slob en zijne vrouw bevonden zich in de gelagkamer, en zij reikten Marten hartelijk de hand.
Daarvoor hebben zij geen reden. Neen, Moeder, u kan gerust zijn." »'t Is te hopen, Marten. Als Vader nu nog meê ging..." »Dan was het veel erger," viel Anna in. »Vader is een man, en door eene valsche beschuldiging konden zij hem licht in groote moeilijkheden brengen." »Volkomen waar," sprak de vader. »'t Is beter, dat Marten alleen gaat.
"Dat komt omdat onze schuit De Marten Harpertsz. Tromp heet. Dat is dankbaarheid, en dankbaarheid wordt door God beloond Als ons Landje dat ook maar doet! Als het zijne groote mannen maar in eere houdt en nooit vergeet wat ze voor het lieve Vaderland geleden, en hoe ze er voor gestreden hebben, dan kan het goed gaan!
Straks komen zij voor breede waters, waar hunne verrejagers hun van geen dienst kunnen zijn. Laten wij ze met de schuit helpen." Marten was dadelijk bereid, en 't Oude Hoen zeide: »Ja, laten wij allen in de booten gaan en Saardam zoo dicht mogelijk naderen. Wie weet, hoevele menschen wij van een anders wissen dood kunnen redden." »Ja, in de booten! In de booten!" riep men van alle kanten.
En hij mat met zijne oogen de gestalte van den kleinen boer voor hem, wiens uiterlijk volstrekt geen aanleiding gaf, om in hem den beroemden Vrijbuiter te zien, wiens naam alleen reeds geschikt was, om wel een dozijn Spanjaarden op de vlucht te jagen. 't Hoen lachte even, en ook Aelbert en Marten konden een glimlachje niet bedwingen bij het zien van de verbazing van den vreemdeling.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek