Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
Marten tot aan 't einde van Maart in 't volgende jaar; de Zuiderzee, Rhynstroom en andere rivieren waren zo sterk bevrooren, datze dien geheelen tyd als de aardbodem gebruikt wierden.
»Goeden morgen!" klonk zijn groet, toen het aan den kleinen steiger aanlegde en de roeiers er uitstapten. »Ha, dat is goed volk: Heer Jan Gerritsz en Marten Florisz. Wees me van harte welkom!" Hij ging zijn gasten voor naar de gelagkamer, een klein, laag vertrek, met een paar houten tafeltjes en eenige zeer eenvoudige stoelen.
Marten had goed geraden, want het bleek hun, dat zij precies waren, waar zij wezen wilden. Zij hadden de plaats schoongemaakt, waar eenmaal de schouw was geweest. Marten bukte zich voorover, ruimde de steenen een voor een weg, verwijderde met behulp der beide anderen de ijzeren plaat, en tilde daarna het kistje omhoog, dat door de plunderende soldaten niet in zijn schuilhoek was ontdekt.
Ik voelde 't wel, wie hij met die zwijnen bedoelde en telkens, als hij mij in gesprek met Jurrie zag, dan schaamde ik mij. Ondertusschen leefde ik met Marten toch niet als geslagen vijand. Wij waren nog jongskens en vergaten gauw; maar toch, die vertrouwelijke omgang met hem kwam niet meer tot stand en ik geloof zelfs, dat de kapitein niet gaarne zag, dat ik met zijn' zoon veel in aanraking kwam.
»Je handelt dwaas en onverantwoordelijk tegenover goede vrienden, Marten," zei hij op quasi gestrengen toon. »Ga heen en verlaat dit vertrek, voordat er grooter dwaasheden gebeuren." Marten gehoorzaamde schoorvoetend en onwillig. Hij kon zich de houding van zijn vader niet verklaren, die toch anders geen man was om met zich te laten sollen.
»Ziehier," sprak de vader, »deze plaats bedoel ik. Geef dat geldkistje eens hier, Marten. Mooi zoo. Kijk, ik plaats het op den bodem van het gat, en stapel deze losse steenen er rondom en bovenop. Dat kistje bevat vierduizend gulden, kinderen, en vertegenwoordigt dus een groot bedrag, dat ik ongaarne in de handen der vijanden zou zien.
Marten keek zijn vader een oogenblik peinzend aan. Eindelijk sprak hij verheugd: »O, nu vat ik het! Dus dáárom was u zoo toegevend voor die twee schurken. Ik kon me al niet begrijpen, hoe u er toe komen kon, om hun zoo in alles hun zin te geven en al de onbeschoftheden te verdragen, die zij ons geliefden aan te doen. Dat is anders uw aard niet."
»Wel, als wij willen, kunnen wij hem gemakkelijk genoeg gevangen nemen..." Aelbert schoot in een lach. »Ben je dwaas, Marten?" riep hij uit. »Zou je dien overste, die bepaald een hoogen rang in het leger bekleedt en een adellijk personage is, uit Amsterdam durven weghalen, terwijl zijn vrienden hem omringen? Dat is
Goede Kees!" zei Marten, den hond streelende en liefkoozende. De goede jongen had tranen van blijdschap in de oogen. »O Aelbert, nu kan Anna niet ver weg zijn," stamelde hij door zijne tranen heen. Ook Aelbert was ontroerd. Hij verheugde zich er in, dat Marten zijn hond teruggekregen had, en hij hoopte voor zijn vriend, dat nu ook Anna zou gevonden worden. Maar dit was toch immers nog niet zeker?
De Overste bukte zich voorover, om in de kaar te kijken, en had er geen erg in, dat de booten langzamerhand van de stad afdreven. Maar Aelbert en Marten zagen het wel, en ook, dat andere visschersbootjes langzaam van tusschen de rietschooten te voorschijn kwamen en ongemerkt naderden. »Daar is hij weer!" riep de Overste uit. »Schep hem nu op!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek