Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Zijn het de Prinskens, Grootva? Ja, Albertken!... Daarna bracht Snepvangers zijn kleinzoon naar huis. Antoine mompelde een verstrooiden groet, verloren in krantenlectuur. Ze vechten rond Diest, zei Marieken terloops, sprak dan over den zuigeling, een meisje als een wolk. Later riep Sander hem om de gazet te toonen... Hij las de bovenschriften: "Vreemde ruiters te Gheel!
Maar, Snepvangers, wat zullen de menschen denken van zoo in de gazet te figureeren, en dan nog vechten op den koop toe... En dan over De Gaper, snikte Marieken. Van 't vechten zal hij wel zwijgen en dan weet niemand iets... en de gazet dat is politiek, dat is maar comedie!... In de politiek moet ge filosoof zijn, en 't is niet zoo gemakkelijk om in den Gemeenteraad te komen.
Madame kloeg niet eens over het bevuild tapijt noch over den mildgeschonken wijn. Marieken kwam het eerst tot de werkelijkheid terug, draaide de overbodige lichten uit, nam de glazen weg. Wij moeten den President onze klandisie gunnen, oordeelde Madame. Ja Papa, steunde Marieken. Maar wij hebben niks noodig, de dakgoten zijn in orde!...
Een der meest bekende kinderliedjes, dat als danslied en wiegelied tevens dienst doet, is het bekende "Klein, klein kleutertje", in Vlaanderen ook: "Klein, klein Marieken". Te Herdersen leeft deze variant: Klein, klein Jee-se-ken, He-je gij zul-ke kou? Komt in mijn her-te-ken wo-nen En maakt u daar een schouw.
Snepvangers vergat zijn Roepzaal, zijn verkoopingen, zijn stamkroeg en zijn vrienden; Madame begreep niet hoe zij het jaren volgehouden had in den winkel, Marieken koesterde de hoop hier dik te worden en fleurig, want zij was bleek en mager.
In de Palmblätter van Herder of in de Märchen van Grimm om maar iets te noemen konden die twee te zamen zich dermate verdiepen, dat er zoo eenen ganschen zondag-achtermiddag geene school en geene schoolmeesterij, geen Hillegersberg en geen tredmolen voor hen op de wereld waren. Justus las voor; hij las =goed=, heb ik reeds gezegd. Marieken luisterde.
Nu was het =zijne= beurt om met den voet op de zerk te stampen. »Dit is te gek!" riep hij. »Hoe zou jij dat weten!"..... Inderdaad, wèl mocht Justus het vragen: Hoe zou Marieken nu kunnen weten wie er Justus liefhad, en wie niet! »Ik heb haar waargenomen al sinds maanden sinds ik merkte dat je hart aan haar hing", voer het meisje voort: »Zij is coquet en valsch. Zij spot maar wat met je."
Mie had hen tergend achterna geloopen tot aan den hoek der Rozenstraat. Droomt nu maar niet te veel van Zwitserland ... Ge hebt niet eens gekoleurde postkaarten meegebracht en ik wel, zegevierde zij. Wat zal Marieken verschieten als zij ons morgen ziet, jammerde Madame. En wat zullen de mannen uit Het Zwart Paard lachen, maar we slapen toch in ons eigen bed!
En zonder dit toeval, vrees ik, zou de man er niet licht achter gekomen zijn, wat het dan toch voor heidensche grillen waren, die zijnen assistent soms zoo wonderlijk deden doen zoo geheel anders dan alle andere jeugdige Hillegersbergenaren. Vooraf dient men te vernemen dat meester Van Meppen een éénig stuk kroost bezat: een dochtertje, Marieken geheeten.
Antoine en Marieken liepen voorop, soms wel gearmd, gevolgd door de moeders, en op afstand door de politiekers. Zoo liep de maand Juni ten einde. Doch toen gebeurde het dat Antoine aan Marieken voorstelde een eindje op te wandelen. In de oogen der ouders glom de nieuwsgierigheid al hielden zij het gesprek aan gang.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek